ปรัชญายุคใหม่(แปลกแต่จริง)

ผู้ชายทำให้ผู้หญิงรู้จักวิธีที่จะร้องไห้ได้ง่ายขึ้น
ผู้หญิงรู้จักวิธีการโกหกโดยไม่ต้องกลั่นออกมาเป็นวาจา
ผู้ชายเมื่อมีปัญหาครอบครัวมักไปหาหมอนวด
ผู้หญิงเมื่อมีปัญหาครอบครัวจะไปหาหมอดู
ผู้หญิงถ้าติดเพื่อนบอกว่ารักเพื่อนแสดงว่าเขายังไม่มีแฟน
ผู้ชายถ้าติดเพื่อนบอกว่ารักเพื่อนแสดงว่ากำลังเบื่อคนที่บ้านเสียเต็มประดา
สิ่งที่พึงปฏิบัติเมื่อนั่งรถไฟ คือห้ามสบตากับคนขายของ
สิ่งที่พึงปฏิบัติเมื่อนั่งรถเมล์ คือได้ที่นั่งแล้วหลับตาให้สนิทหรือทำเหมือนไม่เห็นอะไร
คนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนมีอำนาจไม่รู้จักคำว่าคนธรรมดาแม้แต่จะให้แสแสร้งก็ไม่สามารถ
คนเป็นนายกต้องเล่นเกมตอบคำถามทุกวันและคำตอบที่ได้ก็มักจะไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้อง
เกมที่รัฐมนตรีชอบเล่นกันมากที่สุดคือเกมเก้าอี้ดนตรี
โรคประจำตัวของนักการเมืองคือ อัลไซเมอร์
กระจกบ้านนักการเมืองมักเป็นกระจกหลอกเพราะหลายคนส่องแล้วลืมตัว
เงินคือยาเสพติดที่หอมหวานที่สุด
ดารานางแบบเรียนรู้วิธีการเดินด้วยศีรษะที่เชิดสูงจากไฮโซผู้ยิ่งใหญ่
เกิดเป็นดาราต่อให้เป็นดาวค้างฟ้า ก็ต้องถูกคนธรรมดาจิกเรียกว่า ไอ้ อี
ในหน้าจอทีวีมีแต่ผู้รู้เลยไม่รู้จะเชื่อใครดี
ที่เหนือสุดของปอดคนคือเขตหวงห้ามมีป้ายปักไว้ว่าห้ามเข้าคนเลยอยู่กันอย่างไม่เข้าใจ
โลกยิ่งกว้างมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้น้อยลงเท่านั้น
ตัวอักษรที่สร้างให้คนเป็นศัตรูกันคือคำว่า ระหว่างกับเหตุไฉนและไม่มีคำอธิบาย
คำที่สร้างบาปให้คนมากที่สุด คือ คำว่าฉันขอสาบาน
คำหลวงในยุคดิจิตอลไอทีคือ คำว่า..ที่รัก
ไขว่คว้ายากที่สุดคือโอกาส
ไขว่คว้าง่ายที่สุดคือลม
ลึกที่สุดคือใจคน
ตื้นที่สุดคือตัณหาไม่ต้องหาก็เจออยู่ในตัวของทุกคน
ไกลที่สุดคือความคิดในสมอง
ใกล้ที่สุดคืออุปสรรคมีอยู่ทุกที่เจออยู่ทุกเส้นทางที่เราก้าวเดิน
หนักที่สุดคือปัญหาแบกกันจนล้นบ่าแต่ก็ยังไม่วายหากันมาแบก
เบาที่สุดคือหูเอาเงินแสนไปถ่วงก็ยังไม่หายเบา
สิ่งที่เสียบ่อยที่สุดคือ เสียเวลา
สิ่งที่เสียยากที่สุดคือ ความรัก จากไปตั้งนานแล้วก็ยังไม่ยอมเสียไปสักที
น่ากลัวที่สุดคืออยู่คนเดียว
ชื่นชอบที่สุดคืออยู่กับคนที่รัก
เชื่อง่ายที่สุดคือไสยศาสตร์เชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็นแต่เห็นตามๆกันและเห็นเหมือนกัน
เชื่อยากที่สุดคือเชื่อมั่นความดีในตัวผู้อื่น
ที่ที่คนไปพูดความจริงกันมากที่สุดคือศาลเจ้าแม่
ที่ที่คนไปพูดโกหกกันมากที่สุด คือ ศาลปกครอง
ที่ที่มีความทุกข์มากที่สุดคือทะเล เพราะใครๆก็เอาความทุกข์ไปทิ้งทะเล
ที่ที่มีความสุขมากที่สุดเป็นที่สุดท้ายที่ทุกคนต้องไป

สงวนลิขสิทธิ์ โดยเจ้าหญิงวัคซีน

วอนจันทร์ช่วยไทย

วันนี้คนไทยที่อยู่ใต้ฟ้ารู้ตัวบ้างไหมว่าได้ทำคำว่า ... ยิ้มสยามหายไป ...

แม้โลกวุ่นวายเรื่องร้ายโหมกระหน่ำ แล้วเราเห็นไหมว่าใยดวงจันทร์ถึงยังยิ้มได้ หากค่ำคืนใดมองไม่เห็นจันทร์ก็แค่คืนนั้นเมฆหมอกกั้นไว้ แล้วรอยยิ้มของไทยที่เคยสดใสใครรู้บ้างไหมว่ามีสิ่งใดขวางไม่ให้เจอ...

รอยยิ้มของไทยที่เคยมีให้กันเสมอหากใครพบเจอ ช่วยเก็บกลับมาคืนให้เมืองไทย ให้เหมือนดั่งแสงแห่งรักจากดวงพระจันทร์ที่ไม่เคยเปลี่ยนไป ห่างเราเพียงไหนก็ยังสาดแสงลงมา แม้ค่ำคืนใดที่ฟ้ามืดมิด ดวงดาวร้างรา แต่เมื่อข้ามผ่านเวลาจันทร์ก็ยังฉายมาเหมือนเคย

...หากเป็นโชคชะตาที่พาใจเราห่างไกลหรือเป็นเพราะใครทำให้เราเผลอล้างใจเราให้เบลอจนลืมนึกถึงว่าเราคือไทย ก็ขอพระจันทร์โปรดช่วยดลให้ผู้คนเหล่านั้นช่วยกันกลับใจ...สร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ที่ไม่ใช่สงคราม ..

ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดมิดจนมองไม่เห็นทางในอนาคต...เมื่อคนไทยไม่ลดช่องว่างในใจ
ขอวอนดวงจันทร์ช่วยเสริมพลังเติมความรักสมัครสมานเข้าให้ในใจ...ทำให้ความว่างเปล่ามันจางหายไป..

...ก่อนที่ลูกหลานไทยจะหลงลืมไป...ว่าสยามแห่งไทยก่อนเคยงดงาม...