วันอาทิตย์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2553

What I've Done(ลบสิ่งที่คุณเป็นให้หายไป)



บางเหตุการณ์..บางความรู้สึก..กับบางอย่างที่ต้องการจะสื่อ..
บางครั้งถ้อยคำที่สวยหรูตั้งมากมาย..ก็อาจแทนความหมายได้ไม่หมดทั้งหัวใจ..

สงคราม ความล้มเหลวของสังคม การแบ่งแยกทางศาสนา การเป็นศัตรูกันของมนุษย์กับมนุษย์ ความทารุณโหดร้าย....ประเทศที่กำลังจะล่มสลายทั้งๆที่น่าจะเจริญเติบโตอย่างเต็มที่..คุณเคยรู้สึกและมองเห็นกันบ้างหรือเปล่าประเทศของคุณกำลังเป็นอยู่อย่างนี้ไหม
....
 "ศิลธรรมและจริยธรรมกำลังจะแตกสลาย ทุกอย่างล้วนมองเห็นได้จากมิวสิคนี้"..


In this farewell,


ในการร่ำลาครั้งนี้

There's no blood,there's no alibi.

จะไม่มีการนองเลือด ไม่มีข้ออ้างใดๆ

Cause I've drawn regret,

เพราะฉันจมอยู่กับความเสียใจ

from the truth,of a thousand lies.

จากความจริง ของคำโกหกนับพัน

So let mercy come, and wash away...

จึงขอให้ความเมตตาเข้ามา ลบล้างมันออกไปให้หมดสิ้น
What I've done,

สิ่งที่ฉันได้ทำอะไรลงไป

I'll face myself,

ฉันจะเผชิญหน้ากับตัวเอง

To cross out what I've become,

เพื่อก้าวข้ามในสิ่งที่ฉันเป็น

Erase myself,

ลบตัวตนของฉันออกไป

And let go of What I've done.

และปลดปล่อยสิ่งที่ฉันได้ทำลงไปให้หายไป

Put to rest,

ฝังมันไว้ (ลืมมันไป)

what you thought of me.

สิ่งต่างๆที่เธอคิดเรื่องของฉัน

Well I clean this slate,

ฉันเป็นคนลบล้างความผิดเหล่านั้นไป

with the hands of uncertainty

ด้วยสองมือที่ไม่มั่นคงนี้

So let mercy come,

ขอให้ความเมตตาจงมา

and wash away...

ลบล้างมันออกไป

For what I've done,

สำหรับสิ่งที่ฉันได้ทำลงไป

I start again.

ฉันขอเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

And whatever pain may come,

ไม่ว่ามันจะเจ็บปวดเช่นไร

Today this ends,

วันนี้จะเป็นวันสุดท้าย

I'm forgiving...

ฉันให้อภัย

What I've done,

ในสิ่งที่ฉันทำไป

I'll face myself,

ฉันจะเผชิญหน้ากับตัวเอง

To cross out What I've become,

เพื่อก้าวข้ามตัวตนที่ฉันเป็น

Erase myself, And let go of

ลบตัวตนของตัวเองออก และปลดปล่อย

What I've done.

สิ่งที่ฉันได้ทำลงไป ให้หายไป

 ความเศร้าจะยังไม่เหือดหาย ความซวยจะยังดำเนินต่อไป ความกลัวยังคงหนักหน่วงทับถม
..หากคุณยังไม่มีการให้อภัยและลบตัวตนปลดปล่อยตัวของตัวเองออกไป..

                                                                              ...วัคซีน..

วันอาทิตย์ที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2553

~พระเจ้าในตัวคุณ~



เพราะบนเส้นทางที่เรากำลังเดินอยู่นี้มันยากขึ้นทุกวินาทีทีที่จะหายใจ

บางเวลาที่ที่เราคุ้นเคยก็ยังไม่ปลอดภัย

จนทำให้หัวใจเรารู้สึกอ่อนล้า

....

....

เราไม่มีผู้กล้าคนใดมาฉุดมือเราลุกขึ้นแล้วเดินนำหน้า

นำพาเราทั้งหลายให้ฟันฝ่ามรสุมลูกนี้ไป

...

ใครคนนั้นที่เราหวังว่าจะเข้ามาเปลี่ยนวิถีชีวิตของคนไทย...เรายังไม่มี

เรามีแค่เพียงคนที่เข้ามาเพื่อการเริ่มต้นใหม่และก็จากลาเราไปแค่นั้น..แค่นั้นจริงๆ

....

เเสงอาทิตย์ดวงใหม่ที่แกร่งกล้าและพร้อมจะสาดส่องลงไปเรามองเห็นได้...แค่ฝัน

วันฟ้าใหม่วันนั้นเราไม่เคยมี เราทำได้แค่รอต่อไปเท่านั้น มันยังไม่เคยเป็นความจริง


วันนี้เราเจ็บปวด เราสูญเสีย เราหวาดกลัว เราหมดหวัง เราไม่เหลือผู้กล้าให้เชื่อ

ให้เราฝากความหวังอีกต่อไป

.....

วันนี้หากตอนนี้หัวใจฉันสามารถแทรกซึมเข้าไปในความรู้สึกของหัวใจที่โหดร้ายดวงนั้นได้

ฉันก็จะทำลงไป


หากคำพูดใดที่จะสามารถหยั่งลึกลงไปในหัวใจที่เลือดเย็น สับสน อยากเอาชนะดวงนั้นได้

ฉันก็จะไม่นิ่งดูดาย

เพราะฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกที่มีแต่ความรุนแรง ฉันไม่อยากหายในเข้าเอาความเกลียด ความกลัว ความอิจฉาริษยาและความอยากเข่นฆ่าเพื่ออยากเอาชนะเข้าไปในทุกเช้าที่ฉันตื่นขึ้นมา..แล้วหลับตาด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวมืดมน

.....

แล้วพวกคุณที่กำลังยืนอยู่ อาศัยอยู่ นั่งอยู่ คิดอยู่ รู้สึกอยู่ หรือแม้แต่ที่กำลังได้อ่านอยู่ คุณคิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวคุณ กับประเทศของคุณ กับพระเจ้าอยู่หัวของคุณ กับศักดิ์ศรีของคุณ กับเกียรติยศแห่งมาตุภูมิของคุณ..อย่างไร???
...

หากคุณคิดว่าชีวิตต้องดำเนินไป จงยืนขึ้นและหลับตา และภาวนาให้สิ่งที่เหนือกว่าไม่ว่าคุณจะเข้าใจว่าสิ่งนั้นคืออะไร

โปรดช่วยกันอฐิษฐานให้เค้าได้ให้โอกาสกับหัวใจ

เปิดกำแพงที่ปิดกั้นระหว่างเราไว้

เปิดความสับสนหวั่นไหวทั้งที่ตรงหน้าและที่อยู่ห่างไกลแสนไกล

และจงเชื่อว่าเราจะทำได้อย่างนั้นจริงๆ

บนความมืดมนยุ่งเหยิงวุ่นวายหัวใจ

ก็คงจะมีแต่เส้นทางสายแห่งความรักเท่านั้น ที่จะนำพาเราให้ผ่านพ้นกันไปได้

แม้ในความเป็นจริงเรายังไม่เคยจะมองเห็นเส้นทางสายนั้นกันเลยก็ตาม

แต่มันก็คือความจำเป็นที่เราจะต้องทำ

...

จงเชื่อในพระเจ้าว่าเค้าอยู่ตรงนั้น เค้าอยู่ในตัวเราเค้าอยู่ในตัวคุณ

จงเชื่อว่าพระเจ้าจะช่วยคุณ จงเชื่อว่าคุณจะทำได้พระเจ้าในตัวคุณจะช่วยเรา


“เมื่อพระเจ้าทุกพระองค์เกิดขึ้นด้วยคำพยากรณ์เมื่อความหมายของคำพยากรณ์คือความฝันและจินตนาการที่กลายเป็นจริง"

...ก็จงเชื่อว่าคำอธิฐานและจินตนาการของเราจะเป็นไปได้ เพราะพระเจ้าอยู่ในตัวเราทุกคน “เค้าคือจินตนาการของเรา”เราจงช่วยกันทำให้จินตนาการนั้นกลายความเป็นจริง แล้วเราจะเจอกับสิ่งที่เหนือกว่าจริงๆ

.....

วันนี้ไม่มีพระเจ้าพระองค์ใดจะเดินออกมาช่วยเรานอกจากพระเจ้าในตัวเราจะช่วยตัวเราเอง...วัคซีน...





วันพฤหัสบดีที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ความซ้ำๆซากๆคือความจริงที่สุด




ฉันเป็นคนหนึ่งที่ลังเลในความเชื่อที่ว่าพรหมลิขิตคือสิ่งที่มีอยู่จริงๆ...ฉันเพียงทำความเข้าใจกับสิ่งนั้นว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น.. แต่กับประวัติศาสตร์เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่แตกต่างออกไปกับความเชื่อเรื่องความบังเอิญและพรหมลิขิต...

ฉันพยายามตั้งคำถามมาตลอดว่าสิ่งที่เป็นรอยบาป รอยเจ็บปวด สิ่งที่เคยเป็นรอยบทเรียน ทำไมเราถึงแก้มันไม่ได้ เราผ่านมันมาแล้ว  เราเคยประสบกันนมาแล้ว แล้วทำไมเราถึงต้องย้อนกลับไปหามันอีกครั้ง....

เราช่วยกันเปลี่ยนมันไม่ได้หรือ..ต่อไปเรายังจะต้องเจอกับมันอีกไหม..ทำไมเราถึงยอมจำนนให้ความเจ็บปวดในเรื่องเก่าๆบังเอิญกลับมาหาเราอยู่ร่ำไป...ทำไม??คุณตอบได้ไหม..แล้วต่อไปคุณบอกกับตัวเองได้ไหมว่าคุณจะเป็นคนเปลี่ยนและเขียนประวัติศาสตร์ใหม่ที่มันจะไม่ซ้ำกันกับเรื่องราวในวันเก่าๆอีกต่อไป..สัญญากับตัวเองได้ไหมว่าเราจะช่วยกันทำ..และเราจะร่วมกันเชื่อในความฝันนั้นว่าเราจะต้องทำได้...เราจะไม่ทำให้เหตุการณ์ในวันนั้นมันมาซ้ำกับวันใดๆในประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของเราอีกต่อไป


..และดิฉันก็หวังว่าดิฉันจะไม่ต้องเอาประวัติศาสตร์ที่เคยเขียนไว้มาย้อนดูและโพสใหม่อีกครั้ง...ครั้งนี้จะเป็นครั้งเดียวที่ฉันจะโพสมันเพื่อเตือนความทรงจำว่าที่ผ่านมาเราเจออะไรและต่อไปหวังว่าเราจะไม่เจอและไม่ลืมว่าเราเคยเจอและเจ็บปวดกับมันมาแล้วอย่างไร...

.........

วันเสาร์ที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2552


คนไทยด้วยกัน ทำไมทำกันอย่างนี้


วันนี้พระเจ้าเสียสติ พระอาทิตย์สิ้นแรง ดวงดาวไม่อาจส่งแสง ผู้หลักผู้ใหญ่ทำอะไรไม่ได้กฎหมายค้ำคอ นายกรัฐมนตรีเป็นสุภาพบุรุษจนกว่าชีวิตจะหาไม่ รัฐมนตรีนั่งสาดแต่น้ำลาย ประชาชนวุ่นวายกฎหมายเป็นหมันไม่อยากจะเชื่อว่าประเทศไทยจะถอยหลังได้ถึงขนาดนี้ทั้งที่ตอนนี้เรากำลังอยู่ในยุคของโลกโลกาภิวัตน์โลกของข้อมูลข่าวสารแต่ทำไมความสมัยใหม่มันไม่ได้ทำให้คนไทยเปลี่ยนความคิดเป็นคนสมัยใหม่ได้บ้างทำไมยังถูกครอบงำจากความบ้าป่าเถื่อนยังทำตัวเหมือนคนยุคหิน ความคิดเหตุผลในสมองหายไปไหนหมด คำที่เคยพร่ำบอกว่ารักเมืองไทยวันนี้ลืมกันไปหมดแล้วหรือไง



สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้หัวใจคนไทยหลายคนแทบสลาย ทุกอย่างในสมองว่างเปล่าไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นในสายตา...ภาพคนในเมืองไทยทุบหม้อข้าวของตัวเอง ภาพที่เห็นไม่อาจมีคำใดๆมาอธิบายเป็นคำพูดได้เลยจริงๆ ทุกอย่างมันว่างเปล่าภาพทุกภาพที่เคยมีมายาวนาน.... บัดนี้ว่าง หัวใจทุกดวงเลือนรางมันว่างเปล่าไม่อาจทดแทน...


 ใครบอกได้บ้างว่าบ้านเมืองเราตอนนี้ทุกคนเป็นอะไร ผู้หลักผู้ใหญ่ทำอะไรกันอยู่ แล้วคนไทยกลุ่มนั้นเค้ารู้ไหมว่าเขาได้ทำอะไรลงไป แล้วที่พวกคุณพากันโห่ร้องคุณสนุกกันมากใช่ไหม เห็นความพินาศของประเทศไทยคือความภูมิใจอย่างยิ่งของพวกคุณงั้นหรือ ภารกิจอันยิ่งที่พวกคุณร่วมกันทำมันคือการทำความพินาศให้ประเทศไทยแล้วตอนนี้คุณทำสำเร็จแล้ว พวกคุณพากันร่วมฉลองในความสำเร็จที่เห็นเมืองไทยพินาศวอดวาย โถ!!นี่หรือคนไทย นี่หรือสยามเมืองยิ้ม


วันนี้พายุพัดบ้านที่โอนเอนไม่แข็งแรงของเราจนเกือบพังกำแพงบ้านของเราก็ไม่อาจป้องกันอะไรให้เราได้ มันเป็นเพราะอะไร ?? ผู้คนมากมายที่เขากำลังทำร้ายเมืองไทยที่เขากำลังอยู่ในเส้นทางที่ผิดมีใครจะนำพวกเขากลับมาได้บ้าง ใครก็ได้ซักคนที่เข้าใจว่าตอนนี้เรากำลังเผชิญอยู่กับอะไรช่วยเข้ามาช่วยประเทศไทยหน่อยได้ไหมหรือว่าจะปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนี้เรื่อยๆจนกว่าเราจะสิ้นประเทศไทย..

 วินาทีนี้หัวใจหลายดวงของคนไทยเจ็บปวดแทบสลาย.. ทุกๆความฝันพังทลาย....พวกผู้หลักผู้ใหญ่ทั้งหลายภาพที่พวกคุณมองเห็นวันนี้...ขอถามหน่อยว่าพวกคุณรู้สึกกันยังไงทุกๆรอยช้ำแห่งความผิดหวัง ความรู้สึกเจ็บปวดของหัวใจทุกดวงหรือแม้แต่หัวใจของคุณก็ยังร่ำร้องว่ามันไม่ยุติธรรมแล้ววันนี้วินาทีนี้มันจะทำให้พวกคุณตัดสินใจกันได้หรือยังว่าควรต้องทำอะไร


ทุกคนบอกว่ารักประเทศไทยบอกว่ารักความเสรี แต่สิ่งที่ทุกคนแสดงให้เห็นมันกลับเป็นสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิงเราทุกคนอาจหลอกโลกกลมๆใบนี้ได้ แต่ไม่อาจหลอกลวงหัวใจตัวเองได้การกระทำวันนี้มันฟ้องทุกอย่าง ภาพของวันนี้มันเป็นข้อพิสูจน์ได้แล้วว่าคนไทยรักประเทศของตัวเองรูปแบบไหน และเมื่อมาถึงวินาทีนี้เมื่อความพินาศบังเกิดเราคนไทยทุกคนกำลังนับเวลาถึงการเริ่มต้นครั้งใหม่อีกแล้ว และมันจะเป็นอย่างนี้อีกนานไหม??


จะมีบ้างไหมรัฐบาลที่เป็นความหวัง เป็นความฝัน เป็นคนเข้มแข็ง เป็นคนที่รักษาสัจจะ เข้าใจเหตุผลสำหรับการดำรงอยู่ต่อไปและความหมายที่ลึกซึ้งยิ่งกว่านั้น

 ฉันเข้าใจว่าไม่มีใครสามารถเป็นคนที่ดีพร้อมได้แต่พวกคุณก็ต้องเข้าใจว่าไม่มีอะไรจะเปลี่ยนแปลงสิ่งที่คุณพูดได้นอกจากคุณจะเป็นคนกระทำให้สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง หยุดสร้างภาพหยุดหลอกลวงหยุดมอมเมา ประเทศไทยไม่มีเวลาให้คุณเล่นเกมกันแล้ว.. พวกคุณยังจะให้คนไทยต้องรอและยังต้องนับหนึ่งกันอีกนานเท่าไร หรือว่าจะรอให้ถึงเวลาที่ดาวตกทุกดวง...อยากจะน้ำตาร่วงกันอีกครั้ง...อย่างนั้นหรือ??

เขียนโดย วัคซีน ที่ 7:22 0 ความคิดเห็น ลิงก์ไปยังบทความนี้
 
เราเปลี่ยนอดีตไม่ได้แต่เราสร้างอนาคตให้ไม่ซ้ำรอยเดิมกับอดีตได้ไหม??....วัคซีน...