วันพุธที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2555

~Dreams On My Way~






วันนี้ฉันตั้งใจทำบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่และเคยถูกสบประมาทให้ฉันต้องหวั่นไหวมาก่อนแล้ว
 เมื่อวานฉันเคยเสียความตั้งใจเพราะคำดูถูก แต่วันนี้ฉันจะเอาชนะถ้อยคำเหล่านั้น
ฉันจะดึงเอาความเร่าร้อนออกจากจิตวิญญาณของฉัน
และเสกสรรค์ปั้นแต่งให้มันกลายเป็นความเลอเลิศและชัยนะ
ฉันไม่รู้หรอกว่าการเป็นเจ้าหญิงที่เรียบร้อย งดงามสง่าดั่งนางฟ้านั้นต้องทำอย่างไร
และฉันก็ไม่ใช่นางฟ้าที่มีความเก่งกล้า ฉันเป็นเพียงผู้หญิงคนธรรมดาๆคนหนึ่ง
ที่ไม่มีอะไรพิเศษ ฉันรู้แต่เพียงว่าการได้อยู่กับลมหายใจเข้าออก
การได้อยู่กับความหมายบางอย่างที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่เพียงแต่ความหมายของความรัก ความทุกข์
"แต่มันคือทุกสิ่งในศิลปะแห่งชีวิต"
นั่นแหละคือคำตอบของการมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ไพศาลและทรงคุณค่า
และฉันก็หวังว่าทุกคนจะเห็นคุณค่า
และรักทุกนาทีของชีวิตเหมือนดั่งพระอาทิตย์รักทุกนาทีของกลางวัน
พระจันทร์รักทุกโมงยามในค่ำคืน
...
ชีวิตจริงของฉันเป็นดั่งความฝัน นิรันกาลเป็นดั่งนิยาย 
 เมื่อฉันได้มองย้อนกลับไปในอดีตแล้วพานพบกับความผิดพลาดที่เคยทำไว้
ก็ย่อมยังความเจ็บช้ำไว้ในหัวใจมันเป็นธรรมดา
ด้วยว่ากิจของความคิดก็คือผู้ฉายซ้ำโศกนาฎรกรรมของชีวิต
 เมื่อใดก็ตามที่ฉันขีดวงล้อมให้ความคิด ความคิดก็โอบรัดฉัน
ไม่มีความนิ่งในสายน้ำที่ไหลไปทุกขณะ ไม่มีความว่างในสายลมที่เคลื่อนไหว
ไม่มีความเย็นใดๆอยู่ในเปลวไฟที่ลุกโชน
...
เมื่อบางสิ่งในความหวนคำนึงได้สูญหาย
 เมื่อฉันต้องนอนจมจ่อมอยู่กับความระทมทุกข์อย่างคนเป็นไข้ 
 ตัวยาใดเลยจะช่วยรักษาความสงสารตัวเองให้เหือดหาย
ฉันจะขอพรจากเทพองอ์ใดเล่าหากฉันหลงลืมตัวตนของตัวเอง
ฉันจะรู้จักหน้าเทพองค์ใดเล่าถ้าฉันไม่เคยเฝ้ามองดูตัวเอง
ฉันจะยึดถือโบสวิหารสักการะต่อศาสดาองค์ใดเล่า ถ้าฉันขาดความเคารพนับถือในตัวฉันเอง
...
"ไม่มีจิตวิญญาณดวงใด จะร่ำร้องเริงระบำได้อย่างอิสระอยู่ในกรงขังที่ปิดตาย"
...
โชคชะตาไม่อาจนำพาฉันไปสู่ที่หมายใดๆได้เลยหากฉันไม่ยินยอมพร้อมเดินตาม
หัวใจฉันก็จะไม่เรียกร้องต่อสิ่งใดเลยหากฉันไม่ยินดีรับรู้และเงี่ยหูฟัง
และเมื่อโชคชะตาเล่นตลก ฉันก็เป็นคนเลือกที่จะยินยอมพร้อมใจไปกับเรื่องราว
 ใครกันหรือที่จะกล้าปลีกเปลี่ยนเส้นทางและหัวเราะเยาะฟ้า ว่าข้านั้นสำคัญยิ่ง

ที่ใดก็ตามที่เป็นจุดเริ่มต้น ที่ตรงนั้นก็มักจะมีจุดจบ
อดีตมาเยือนฉันในความคิดคำนึง อนาคตก็คือสิ่งที่ฉันฝัน ปัจจุบันคือสิ่งที่บางครั้งฉันลืม
เราทุกคนต่างอยู่ในวงล้อมของความคิด เมื่อวานนี้หายไปเมื่อเราลืม
 พรุ่งนี้ไม่เคยมีเมื่อรู้ตัวอีกทีมันก็คือวันนี้ที่เรายืนอยู่
...
อะไรกันหรือ ที่เราโกหกได้ อะไรกันหรือที่เราเลือกได้ ชีวิตที่ทรงคุณค่า
โชคชะตาที่เรากำหนด ความสุขสดใสสวยงาม ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง แล้วมันให้อะไร??
...
เมื่อดอกไม้งามไม่เคยทวงถามถึงฤดูกาลที่จะเบ่งบาน โชคชะตาก็ทำเช่นเดียวกัน
ทุกหนทุกแห่งมีการพานพบ เพื่อจบจาก
 เค้าอาจนำสิ่งใดก็ตามมาสู่หน้าบ้าน หน้าประตู ทางเดิน บันได ใต้ร่มไม้ ใกล้ระเบียง
ในฝูงชน หรือเมื่อต้องทุกข์ทนอยู่อย่างเดียวดาย
...
ชีวิตเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่มีคำตอบ ความเที่ยงแท้มากมายหลายเหตผล
ดั่งฟ้าดลใจเปิดโอกาสให้ได้พบประสบพักตร์แล้วจากนั้นก็ตั้งใจปิดหนทาง
เพื่อให้หัวใจได้เรียนรู้วิธีเพาะปลูกสายสัมพันธ์
ให้ชีวิตได้เชื่อมถึงกันด้วยจิตวิญญาณ ให้ห้วงต่างๆในอารมณ์ ได้ค้นหาความเข้าใจ
และได้เรียนรู้ว่าช่องว่างของความต่างนั้นช่างแสนงดงามดั่งสัจธรรมที่เที่ยงแท้
และประกาศให้เห็นด้วยว่าความไม่เที่ยงแท้นั้นแท้จริงช่างงดงามยิ่งกว่า



...วัคซีน...

วันเสาร์ที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2555

~Be Yourself You Can Fly~



มันช่างแสนยากหากเธอจะกล่าวว่าโลกใบนี้ช่างแสนเลวร้าย
ในยามที่หมู่มวลวิหกทั้งหลายยังคงขับขานบทเพลงอยู่บนท้องฟ้า
ในยามที่เธอต้องทุกข์ทนโศรกเศร้า ด้วยห่วงโซ่แห่งพันธนาการของชีวิตอยู่นั้น
ในยามที่เหมันตกาลมาเยือนหมูมวลดอกไม้ก็มิได้จะหยุดเบ่งบาน
บนโลกที่แวดล้อมด้วยความสวยงาม
เมื่อยามใดที่เธอเศร้า สิ่งเหล่านั้นก็ยังคงอยู่ตรงที่เดิมไม่หายไป
...
มันช่างแสนยากหากเธอจะกล่าวว่าโลกใบนี้ช่างเต็มไปด้วยความอยุติธรรม
ในยามที่ครูอาจารย์ของธอยังไม่หยุดสั่งสอนให้รู้จักผิดเป็นชอบ
ในยามที่เธอหลงไหลมัวเมาไปกับเส้นทางที่สนุกสนานของเธอนั้น
ในยามที่คิมหันตกาลมาเยือนอาจารย์ของเธอ
ก็ยังคงเฝ้าสั่งสอนจากผิดเป็นชอบและรอเธออยู่ที่เดิม
...
มันช่างแสนยากหากเธอจะกล่าวว่าโลกใบนี้ช่างเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ในยามที่หัวใจของเธอยังคงร่ำร้องหาความรัก
ต้องการเป็นสุดที่รัก และยังมองหาคนที่เธอจะมอบความรัก
ในยามที่เธอพยามจะไขว่คว้าดวงดาวบนท้องนภา
 แต่เธอกลับพบว่ามันเป็นได้แค่ดาวทรายบนชายหาด
ในยามที่วสันตกาลมาเยือนต้นหญ้าที่เหี่ยวเฉา ก็ถูกชุบให้ตื่นฟื้น
สายฝนยังคงให้ความสดชื่นต่อชีวิตอยู่เหมือนเดิม
...
เธอเงียบเหงา เธอเบิกบาน เธอเจ็บปวด เธอเหน็บหนาว เธอทุกข์ทน
 ผ่านฤดูกาลต่างๆภายใต้แสงอาทิตย์ ผ่านกงล้อชีวิตภายใต้แสงจันทรา
หากแต่ฤดูกาล่ต่างๆก็ผ่านพ้นไปและเปลียนเป็นสิ่งใหม่อยู่ในที่เดิม
มื่อเธอสนุกสนาน...ยามเช้าพระอาทิตย์ก็ยังอยู่เคียงข้างเธอ
เมื่อเธอทุกข์ร้อนรน...ยามค่ำพระจันทร์ก็ยังอยู่เป็นเพื่อนเธอ
ไม่เคยทอดทิ้งให้เธอต้องอยู่เดียวดายกับความมืดมิด
...
ในชีวิตที่ยากเย็นในช่วงเวลาที่เธอยุ่งเหยิง เธออย่าหวาดกลัวในสิ่งที่เธอเป็นเธอ
จงเป็นเธอ จงเป็นตัวเธอ เพราะเธอเท่านั้นที่ทำให้ตัวเธอร่าเริงอยู่ได้
เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ใช้คืนและวันที่เธอมีทุกๆนาทีทุกๆชั่วโมงทุกๆวันที่เป็นของเธอ
... 
ชีวิตในทุกๆ เส้นบรรทัด ทุกๆอารมณ์ทุกๆถ้อยคำมันเป็นของเธอ
เพราะเธอเป็นเธอ...จึงมีสิ่งที่เธอเป็น
...เพราะเธอเป็น..ในสิ่งที่เป็นเธอ..โลกนี้จึงมีศิลปะ...

                                                           ...วัคซีน...