ลมหายใจปลายด้ามขวาน

หากมีบางสิ่งในสายลมที่รู้ชื่อของคนทุกคน ในเหตุและผลทุกอย่าง
ที่ต้องการให้โลกใบนี้เป็นไปเช่นใด
หากมีสิ่งใดที่อยู่เหนือสุดของโลกใบนี้ และกำลังมองลงมายังผู้คนด้านล่าง

ผู้ที่จะสามารถให้คำอธิบายในเหตุและผลที่แสนจะชัดเจนอย่างเดียวที่ไม่มีใครจะคิดไปถึงได้

หากมีบางสิ่งที่อยู่ใกล้กับสิ่งที่เรียกว่าสวรรค์มากที่สุดเท่าที่ไม่เคยมีใครได้พบพาน

แต่รู้ว่าสิงสถิตอยู่ณ.ที่ตรงนั้นที่เหนือสุดของเหตุผล และของโลกใบนี้

...

โปรดจงส่งคำอธิบายให้กับเราเหล่าสัตว์ต้วเล็กตัวน้อย ผู้ด้อยปัญญา ผู้อ่อนแอและสำหรับฉันผู้แสนปวดร้าวด้วยความรับในอารมณ์สูง แต่รับรู้ในตัวเองต่ำ ให้ได้รู้ในเหตุผลของความทุกข์ระทมของโลกใบนี้ เพราะมันกำลังบอกกับฉันกับผู้คนกับเหล่าสัตว์ ว่าหลายสิ่งในโลกใบนี้นั้นมันไม่เหมือนเดิม  เหล่าใบไม้ใบหญ้าและสายลม ไม่ได้ร่วมยินดีปรีดาส่งเสริม ให้สิ่งมีชีวิตทุกผู้ได้รับความสุข  เมฆดำที่มาปกคลุมท้องฟ้า แสงอาทิตย์เจิดจ้าที่ส่งลงมายังดวงตาฉัน แทบทุกสิ่งที่เห็นนั้นกำลังอาฆาตเราทุกคน แทบทุกเหตุผลที่ฉันเห็นนั้นช่างน่าพิศวง และฉันจะไม่แปลกใจแม้แต่น้อยหากนี่คือความฝันอันพระผู้เป็นเจ้าได้สร้างไว้ในยามหลับ และพรากจากเราไปในยามตื่น

...

ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงพลัง ผู้เป็นเจ้าของในเหตุและผลที่ยิ่งใหญ่

ได้โปรดตอบถึงเหตุผลอันทำให้เหล่ามนษย์ต้องเจ็บปวด

ด้วยสงคราม ด้วยความเกลียด ด้วยความหวาดระแวง

พวกเราเหล่าสิ่งมีชีวิตผู้อ่อนแอได้ทำสิ่งอันใดให้พระองค์ทรงพิโรธโกรธเคืองหรือ

ถึงทำให้เราเหล่าทหารผู้กล้า กับเหล่าประชาชนต้องเข่นฆ่ากันทุกวัน??

...

พระองค์ทรงสร้างเราขึ้นมาด้วยความรัก แต่เหตุอันใดหรือถึงพิฆาตเราด้วยความเกลียด

พระองค์ทรงอานุภาพแกร่งกล้า ด้วยพระมหากรุณาแล้วเหตุอันใดพระองค์ถึงไม่ระมัดระวังผู้บริสุทธ์อ่อนแอ

พระองค์ทรงยกชูเหล่ามนุษย์ขึ้นด้วยพลังศรัทธา แต่เหตุผลอันใดจึงกวาดเราลงสู่พื้นพสุธาอันเหน็บหนาว

พระองค์ทรงเลือกให้เราเดินในขบวนแถวของประเพณี แต่เหตุอันใดในขบวนแถวนั้นถึงถูกคุกคามด้วยความต่าง

พระองค์ทรงเป่าลมหายใจแห่งความเชื่อลงในดวงใจ แต่เหตุอันใดจึงหว่านเมล็ดพันธ์แห่งความตายลงในจิตวิญญาณ

พระองค์ทรงชี้นำวิถีแห่งความสุข แต่เหตุผลใดหรือจึงนำไปบนหนทางแห่งความทุกข์ ปลายทางความสุขอยู่เหนือเหตุผล

พระองค์ทรงตกแต่งดวงใจเราด้วยความกล้า แล้วก็ก่อล้อมกำแพงความทุกข์รอบดวงใจเราด้วยความกลัว

พระองค์ทรงสร้างสันติภาพไว้ในการรวมอยู่ แล้วก็ซ่อนคนผู้ซึ่งสร้างความอัปยศอดสูไว้ในหมู่คณะนั้น

พระองค์ทรงบันดาลให้เห็นคุณค่าของธรรมชาติ แต่ความรักในธรรมชาติกลายเป็นการแก่งแย่งทำลาย

พระองค์ทรงเปิดดวงใจเราให้สว่างไสวด้วยพลังศรัทธา และก็ได้ปิดดวงตาทั้งสองของเราให้มืดบอดด้วยความรักในศรัทธานั้น

พระองค์ทรงผูกพันปัจจุบันไว้กับสิ่งที่เราคุ้นเคย แต่ผูกพันชีวิตไว้กับสิ่งที่ไม่รู้จัก

พระองค์ทรงให้เราดื่มกินชีวิตจากถ้วยของความทุกข์ และดื่มกินความสุขจากถ้วยของความตาย

พระองค์ทรงชำระล้างเราให้บริสุทธ์ด้วยความทุกข์  แล้วชีวิตจิตใจของเราก็ย่อยยับสูญสลายไป

กับรสชาติของความเจ็บปวดแสนสาหัสของความทุกข์นั้นด้วย

...

ความรักในชาติพันธ์คือการเข่นฆ่าทำลาย ความรักในเขตคามคือความอดอยากแร้นแค้น ความรักในชีวิตคือการสยบยอมหมอบราบ

"แล้วเหตุผลอันใดหรือคือความรัก ของพระองค์" ขอพระมหากรุณาของพระองค์ในความสงัดเงียบ ได้โปรดช่วยตอบต่อความสงสัยที่จะทำให้ข้าน้อยได้ประจักษ์ถึงเหตุผล เพื่อจะได้ดำรงสัจจะและคุณธรรมในสิ่งที่พระองค์ทรงต้องประสงค์ด้วยเถิด...

...วัคซีน...