~เพียงพรุ่งนี้ก่อนฉันตาย~

เพื่อนที่รัก สำหรับฉันแล้วการสูญเสียเสรีภาพเป็นการสังเวยที่ยิ่งไหญ่กว่าความตายอันเป็นที่รักหลายเท่านัก

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย พวกเธอจะมาสวดศพฉันไหม จะมีใครแต่งบทกวีไว้อาลัยฉันหรือเปล่า

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย พวกเธอจะหลั่งน้ำตา และคิดถึงฉันไหม เธอจะจำบทกวีที่ฉันเคยเขียนไว้หรือเปล่า

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย พวกเธอยังจะนินทาฉันไหม หรือยังจดจำว่าฉันเป็นเพื่อนเธออยู่อีกหรือเปล่า

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย ถนนเส้นนั้นที่ทอดยาวจะนำฉันไปไหน และฉันจะพบเจอใครให้ได้พูดคุยอ่านบทกวีให้เขาฟังหรือเปล่า

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย จะมีใครอยากเล่าเรื่องราวของเธอบนโลกให้ฉันฟัง หรือใครอยากจะฟังเรื่องราวของฉันในอีกโลกนึงหรือเปล่า

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย จะมีราตรีใดนำฉันไปใกล้เธอ หรือว่าทิวาไหนที่จะนำฉันได้กลับไปเยี่ยมเยียนบ้านและพบกับเธออีกครั้งไหม

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย จะมีใครระบายสีให้โลกนี้ เขียนบทกวีให้เธอขับขาน เป็นบุพผาเบิกบาน เป็นสุริยันฉายฉาน หรือฉันจะเป็นได้เพียงสายลมแผ่วเบาที่แค่พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย จะมีใครมาเมามายกับบทกวีของฉัน จะมีใครมาตักตวงเอาสายอักษรอันเย็นฉ่ำไปดื่มกินเพื่อระลึกถึงฉัน จะมีใครประทับรอยจูบของฉันบนเงาจันทราและจะมีเธอคนใดฝันถึงคนึงหาตัวฉันบ้างไหม

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย ความฝันของฉันจะสามารถฝ่าข้ามจักรวาลไปเพื่อให้คงอยู่เป็นนิรันดร์หรือว่าความตายจะฉีกทึ้งมันออกจากสมุดบันทึกแห่งความทรงจำของกาลเวลาไปด้วยหรือเปล่า

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย ความฝันของฉันคงร่วงหล่นลงไปคล้ายใบไม้ร่วง คงเป็นดังนกไร้ปีกที่บินถลาล่องลอยไปหาจุดหมายอย่างละเมอ มิอาจปรารถนาพาตัวเองไปให้ถึงดินหรือบินไปอยู่บนเวหาได้อีกครั้ง

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย เมื่อเธอร้องไห้ฉันจะมิมีโอกาสได้ปลอบเธอ เมื่อเธอมีทุกข์อยากระบายฉันก็จะมิมีโอกาสได้รับรู้และได้ยินเสียงเธอ ฉันจะเป็นเพียงบทเพลงรักที่ครั้งหนึ่งเคยบรรเลงในหัวใจของคนที่รัก และเป็นบทเพลงรันทดที่ครั้งหนึ่งเคยทับถมอยู่ในหัวใจของคนที่เกลียดเท่านั้น

เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย ชีวิตอันไร้เลือดเนี้อของฉันคงลอยไปไกลหลายหมื่นไมล์ผ่านมหาสมุทรที่ไร้ความลึก หุบเขาที่ไร้ความสูง สายฝนที่ไร้ความหนาว อยู่ในความว่างเปล่าอันเต็มเปี่ยมแห่งความมีของความไม่มี

เพื่อนที่รัก หากแต่บัดนี้ ฉันยังไม่ตาย จะมีอะไรให้ฉันได้กระทำการ แก่คนที่ฉันรักและคนที่เขาไม่รักฉันบ้างหรือเปล่า

เพื่อนที่รัก หากแต่บัดนี้ ฉันยังไม่ตาย และฉันกำลังเดินหลงทางอยู่ในโลกแห่งภาพลวงตาและติดอยู่กับมายาฝันซึ่งฉันได้แต่เฝ้าละเมอเพ้อพก วาดเมฆสีขาว ระบายภูเขาสีเขียว แปะไว้บนเวิ้งฟ้าที่ไร้ดาวมองดูผ่านหน้าต่างของจิตใจตัวเองอยู่อย่างนั้น

เพื่อนที่รัก หากแต่บัดนี้ ฉันยังไม่ตาย เธอจะนำฉันหรือฉันจะนำเธอ เราควรจะไปทางไหน ฉันควรจะไปหรือเธอควรจะอยู่และก่อนจะไปเราควรกระทำการใดให้แก่ชีวิตที่เหลืออยู่  เธอบอกฉันได้ไหมว่าเรามีเวลาเท่าไหร่ให้ทำดีหรือให้ทำไม่ดีเพื่อเธอเพื่อฉันหรือเพื่อใคร นี่คือสิ่งที่ฉันอยากตั้งคำถามก่อนฉันตาย เพื่อนที่รัก     

?????????????????????????????????????????????????????????

...วัคซีน...

-