เพื่อนที่รัก
สำหรับฉันแล้วการสูญเสียเสรีภาพเป็นการสังเวยที่ยิ่งไหญ่กว่าความตายอันเป็นที่รักหลายเท่านัก
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
พวกเธอจะมาสวดศพฉันไหม จะมีใครแต่งบทกวีไว้อาลัยฉันหรือเปล่า
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
พวกเธอจะหลั่งน้ำตา และคิดถึงฉันไหม เธอจะจำบทกวีที่ฉันเคยเขียนไว้หรือเปล่า
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
พวกเธอยังจะนินทาฉันไหม หรือยังจดจำว่าฉันเป็นเพื่อนเธออยู่อีกหรือเปล่า
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
ถนนเส้นนั้นที่ทอดยาวจะนำฉันไปไหน และฉันจะพบเจอใครให้ได้พูดคุยอ่านบทกวีให้เขาฟังหรือเปล่า
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
จะมีใครอยากเล่าเรื่องราวของเธอบนโลกให้ฉันฟัง
หรือใครอยากจะฟังเรื่องราวของฉันในอีกโลกนึงหรือเปล่า
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
จะมีราตรีใดนำฉันไปใกล้เธอ หรือว่าทิวาไหนที่จะนำฉันได้กลับไปเยี่ยมเยียนบ้านและพบกับเธออีกครั้งไหม
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
จะมีใครระบายสีให้โลกนี้ เขียนบทกวีให้เธอขับขาน เป็นบุพผาเบิกบาน
เป็นสุริยันฉายฉาน หรือฉันจะเป็นได้เพียงสายลมแผ่วเบาที่แค่พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
จะมีใครมาเมามายกับบทกวีของฉัน จะมีใครมาตักตวงเอาสายอักษรอันเย็นฉ่ำไปดื่มกินเพื่อระลึกถึงฉัน
จะมีใครประทับรอยจูบของฉันบนเงาจันทราและจะมีเธอคนใดฝันถึงคนึงหาตัวฉันบ้างไหม
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
ความฝันของฉันจะสามารถฝ่าข้ามจักรวาลไปเพื่อให้คงอยู่เป็นนิรันดร์หรือว่าความตายจะฉีกทึ้งมันออกจากสมุดบันทึกแห่งความทรงจำของกาลเวลาไปด้วยหรือเปล่า
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
ความฝันของฉันคงร่วงหล่นลงไปคล้ายใบไม้ร่วง
คงเป็นดังนกไร้ปีกที่บินถลาล่องลอยไปหาจุดหมายอย่างละเมอ
มิอาจปรารถนาพาตัวเองไปให้ถึงดินหรือบินไปอยู่บนเวหาได้อีกครั้ง
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
เมื่อเธอร้องไห้ฉันจะมิมีโอกาสได้ปลอบเธอ
เมื่อเธอมีทุกข์อยากระบายฉันก็จะมิมีโอกาสได้รับรู้และได้ยินเสียงเธอ
ฉันจะเป็นเพียงบทเพลงรักที่ครั้งหนึ่งเคยบรรเลงในหัวใจของคนที่รัก
และเป็นบทเพลงรันทดที่ครั้งหนึ่งเคยทับถมอยู่ในหัวใจของคนที่เกลียดเท่านั้น
เพื่อนที่รักถ้าฉันตาย
ชีวิตอันไร้เลือดเนี้อของฉันคงลอยไปไกลหลายหมื่นไมล์ผ่านมหาสมุทรที่ไร้ความลึก
หุบเขาที่ไร้ความสูง สายฝนที่ไร้ความหนาว
อยู่ในความว่างเปล่าอันเต็มเปี่ยมแห่งความมีของความไม่มี
เพื่อนที่รัก
หากแต่บัดนี้ ฉันยังไม่ตาย จะมีอะไรให้ฉันได้กระทำการ แก่คนที่ฉันรักและคนที่เขาไม่รักฉันบ้างหรือเปล่า
เพื่อนที่รัก
หากแต่บัดนี้ ฉันยังไม่ตาย
และฉันกำลังเดินหลงทางอยู่ในโลกแห่งภาพลวงตาและติดอยู่กับมายาฝันซึ่งฉันได้แต่เฝ้าละเมอเพ้อพก
วาดเมฆสีขาว ระบายภูเขาสีเขียว
แปะไว้บนเวิ้งฟ้าที่ไร้ดาวมองดูผ่านหน้าต่างของจิตใจตัวเองอยู่อย่างนั้น
เพื่อนที่รัก
หากแต่บัดนี้ ฉันยังไม่ตาย เธอจะนำฉันหรือฉันจะนำเธอ เราควรจะไปทางไหน
ฉันควรจะไปหรือเธอควรจะอยู่และก่อนจะไปเราควรกระทำการใดให้แก่ชีวิตที่เหลืออยู่ เธอบอกฉันได้ไหมว่าเรามีเวลาเท่าไหร่ให้ทำดีหรือให้ทำไม่ดีเพื่อเธอเพื่อฉันหรือเพื่อใคร
นี่คือสิ่งที่ฉันอยากตั้งคำถามก่อนฉันตาย เพื่อนที่รัก
?????????????????????????????????????????????????????????
...วัคซีน...
-