วันนี้คนไทยที่อยู่ใต้ฟ้ารู้ตัวบ้างไหมว่าได้ทำคำว่า ... ยิ้มสยามหายไป ...
แม้โลกวุ่นวายเรื่องร้ายโหมกระหน่ำ แล้วเราเห็นไหมว่าใยดวงจันทร์ถึงยังยิ้มได้ หากค่ำคืนใดมองไม่เห็นจันทร์ก็แค่คืนนั้นเมฆหมอกกั้นไว้ แล้วรอยยิ้มของไทยที่เคยสดใสใครรู้บ้างไหมว่ามีสิ่งใดขวางไม่ให้เจอ...
รอยยิ้มของไทยที่เคยมีให้กันเสมอหากใครพบเจอ ช่วยเก็บกลับมาคืนให้เมืองไทย ให้เหมือนดั่งแสงแห่งรักจากดวงพระจันทร์ที่ไม่เคยเปลี่ยนไป ห่างเราเพียงไหนก็ยังสาดแสงลงมา แม้ค่ำคืนใดที่ฟ้ามืดมิด ดวงดาวร้างรา แต่เมื่อข้ามผ่านเวลาจันทร์ก็ยังฉายมาเหมือนเคย
...หากเป็นโชคชะตาที่พาใจเราห่างไกลหรือเป็นเพราะใครทำให้เราเผลอล้างใจเราให้เบลอจนลืมนึกถึงว่าเราคือไทย ก็ขอพระจันทร์โปรดช่วยดลให้ผู้คนเหล่านั้นช่วยกันกลับใจ...สร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ที่ไม่ใช่สงคราม ..
ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดมิดจนมองไม่เห็นทางในอนาคต...เมื่อคนไทยไม่ลดช่องว่างในใจ
ขอวอนดวงจันทร์ช่วยเสริมพลังเติมความรักสมัครสมานเข้าให้ในใจ...ทำให้ความว่างเปล่ามันจางหายไป..
...ก่อนที่ลูกหลานไทยจะหลงลืมไป...ว่าสยามแห่งไทยก่อนเคยงดงาม...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น