โรคโลกส่วนตัว(โรคอันตรายที่ผู้ชายควรระวัง)

โรคโลกส่วนตัวเป็นโรคที่วิจัยแล้วพบว่าไม่ได้มีการติดต่อกันทางพันธุกรรม ไม่ใช่โรคระบาด ไม่สามารถแพร่ขยายเชื้อให้กับผู้คนรอบข้างได้ เพราะส่วนใหญ่ผู้ที่เป็นโรคนี้มักเก็บตัวอยู่คนเดียว ตัดขาดกับโลกภายนอก แต่อยู่กับโลกเพ้อฝันสร้างวิมานกลางอากาศ จินตนาการถึงโลกหน้าเหมือนจะดูบ้าๆบอๆแต่เขารู้ว่าเค้าสามารถ

ลักษณะอาการและจุดเด่นของผู้ที่เป็นโรคนี้คือ ดูเหมือนจะเป็นคนที่น่าค้นหา มีเสน่ห์แบบลึกลับ มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแต่งตัวแบบไม่แคร์ว่าใครจะด่าตามหลัง มีรสนิยมส่วนตัวที่ไม่เหมือนใคร ชอบฟังเพลงเฉพาะกลุ่ม แบบคลาสสิคโบณาณประมาณ200ปีที่แล้วซึ่งคนทั่วไปฟังยังไงก็ไม่ไพเราะ ไม่ทำตัวตามกระแส ชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว สุขุม ลุ่มลึก พูดน้อยแต่ถ้าพูดออกมาสักคำอาจทำให้คนรับฟังจุกไปถึงศตวรรษหน้า ใจเย็นดูเหมือนจะเป็นมิตรแต่จริงแล้วไม่ค่อยมีใครคบเพราะพูดรู้เรื่องอยู่คนเดียว รับฟังความคิดเห็นของคนอื่นบ้างแต่ไม่แสดงออกว่าสนใจแต่อย่างใด ช่างคิด ช่างฝัน ช่างจินตนาการ ประมาณแบบเพ้อๆ ฝันไปเรื่อยไม่เคยเหนื่อยกับการสร้างโลกใหม่ๆให้ตัวเอง ผู้ที่เป็นโรคนี้จะซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตนเอง มีโลกของตัวเอง มีทางเดินของตัวเองกำหนดวิถีชีวิตของตัวเองด้วยตัวเอง

อาการเริ่มต้นของผู้ที่เป็นโรคนี้คือ มักฝังใจอยู่กับอดีตเก่า ๆ ที่ผ่านไปแล้วไม่มีใจให้ปัจจุบันฝันถึงแต่โลกอนาคตอนางอ เก็บความรู้สึกเก่า ๆมาทำร้ายตัวเองเล่นๆให้เย็นหัวใจ หรือไม่ก็ใฝ่ฝันถึงคนในอุดมคติแต่ไม่เคยคิดจะออกตามหาบ้าอยู่แต่กับคนในฝันสร้างนิยายรักให้ตัวเองไปวันๆแบบเพ้อๆรอให้ผู้ที่อยู่ในภาพเบลอๆมาเคาะประตูบ้าน ผู้ที่เป็นโรคนี้ ชื่นชอบกิจกรรมที่ทำคนเดียว เช่น ท่องอินเตอร์เน็ต ตื่นขึ้นมาก็ล้างหน้ากับไฮ5 ออกเดทกับ msn มื้อเย็นกับ บล็อกสปอร์ท นอนกอดอีเมล อ่านหนังสือ ฟังเพลงเบา ๆ นอนดูหนังแผ่นเรื่องโปรดเก่าๆที่ที่มีบทโศกตั้งแต่แผ่นแรกจนถึงแผ่นที่100ดูแล้วน้ำตาท่วมใจทันใดก็หยิบปากกาขึ้นมาเขียนประวัติของตัวเองประมาณว่าตัวเองเป็นนางเอกจินตนาการระดับ5ดาวนั่นแหละเขาเลย (ทำไมเขาถึงแสนเก่งขนาดนี้นะ)

การปฐมพยาบาลเบื้องต้น หากพบเจอใครสักคนหนึ่งที่มีโลกส่วนตัวสูง ควรยืนดูเขาอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆอย่าเข้าไปใกล้เขตรัศมีอันตรายเพราะจะทำให้เขามีความรู้สึกว่าถูกคุกคามด้วยความไม่สงบ อย่าแสดงความคิดเห็นเพราะเขารักสันโดษฟีเวอร์ โยนหนังสือปรัชญาให้เขาอ่านเมื่อเขาอาการกำเริบ คือมีทีท่าว่าหงุดหงิดหรือต้องการอะไรสักอย่างแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ อย่าแสดงอาการหงุดหงิดหรือรำคาญใส่เขาเพราะจะทำให้เรายิ่งหงุดหงิดใจเพราะเขาไม่ตอบสนองอารมณ์หรือมีปฏิกิริยาตอบรับจากความรู้สึกที่ถูกสั่นคลอนของบุคคลอื่นอย่างที่เราตั้งใจอยากให้เขาแสดง

คำเตือน!!หากคุณกำลังคบหากับใครสักคนแล้วบังเอิญเขาก็เข้าข่ายว่าเป็นโรคนี้ สิ่งที่คุณควรพึงปฏิบัติเพื่อรักษาสัมพันธภาพระหว่างคุณและเขาไว้นานๆก็คือ เข้าวัดเพื่อฝึกจิตให้ซึมซับคำว่าทำใจและยึดเอาความอดทนไว้เป็นสรณะเพราะว่าการจะไปปรับเปลี่ยนพฤติกรรมหรือแก้ไขวิถีชีวิตของเขานั้นช่างเป็นไปได้ยากยิ่งเหมือนเข็นครกขึ้นภูเขามีแต่เหนื่อยเปล่าฉะนั้นเจ้าจงยอมรับและทำใจไว้นะจ๊ะเอิ๊กๆๆ......

เขียนจากประสบการเพราะเป็นโรคประจำตัวของกรูเองแรงบันดาลใจจากคำด่าของคนรอบข้าง....กร๊ากๆๆ สงวนลิขสิทธิ์ โดยเจ้าหญิงวัคซีน