ตัวเราก็คือร่างกายเรากับจิตใจเราที่ประกอบเป็นตัวเรา ตัวเราเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่มีค่าที่สามารถสร้างคุณค่าให้ตัวเองให้โลก ให้เพื่อนมนุษย์ ให้สัพสัตว์ คนที่จะใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุดก็คือตัวเราเอง และตัวเราก็เป็นทรัพยากรแหล่งแรกและแหล่งสุดท้ายที่เราจะสามารถเรียกใช้ได้จนกว่าเราจะตาย คนแต่ละคนเกิดมาไม่มีอะไรเหมือนกัน สูงต่ำดำขาวไม่เท่ากันแต่สิ่งที่เรามีเหมือนกันก็คือตัวเรา ซึ่งตัวเรานี้ก็ประกอบไปด้วย ความคิด จิต ความรู้สึก ส่วนตัวเราของแต่ละคนจะกำหนดให้ชีวิตดำเนินไปแบบไหน ก็อยู่ที่ว่าเราจะรู้จักและตามทันตัวเราได้มากแค่ไหน
คำพระบอกว่าในตัวของเรามีจิตอยู่สามส่วนคือ ส่วนที่เป็นปัญญา ตัณหา และความดีงามหรือส่วนบุญ คนที่จะรับรู้และมีจิตส่วนบุญได้ต้องหมั่นทำสมาธิตั้งสติให้เกิดปัญญาเมื่อสติมาปัญญาก็เกิด เมื่อสติเตลิดก็มักจะเกิดปัญหาอย่างแน่นอน จิตเป็นนายกายเป็นเป็นบ่าวอย่างที่อย่างคำพระท่านว่าและที่ใครๆชอบพูดกัน แต่ก็หลายคนเช่นกันที่ได้แต่รู้จักและพูดเป็นแต่ไม่เข้าใจและก็ทำไม่ได้ ทีไม่เข้าใจและทำไม่ได้ก็เพราะว่าไร้ปัญญา คนที่ไร้ปัญญาก็คือคนที่ไม่มีสติไม่ได้หมายความว่าเป็นคนโง่
คนที่ไม่มีสติคือคนที่ตามไม่ทันจิตใช้จิตไม่ครบทุกส่วนหรือใช้จิตส่วนที่อ่อนที่สุดสั่งการให้ร่างกายตนทำตามส่วนนั้น จิตส่วนที่อ่อนที่สุดก็คือจิตด้านตัณหา ความโลภอยากได้อยากมี เห็นแก่ตัวไม่เคยทำอะไรเพื่อใครนอกจากความต้องการของตัวเองสนองตอบต่อจิตของตัวเองด้านตัณหาด้านเดียว คนอย่างนี้เรียกว่าคนจิตไม่แข็งแรง ปัญญาอ่อน โลภโกรธหลงเป็นจิตส่วนที่อ่อนแอ สาเหตุที่ทำให้ตัวเราเกิดปัญหาเกิดความอยากได้อยากมียึดติดคิดว่าวัตถุคือสิ่งที่ต้องเสาะหาสาเหตุของความทุกข์ความวุ่นวาย แต่หลายๆคนหลงคิดว่ามันคือความสุขเพราะจิตด้านนี้ยึดถือเกี่ยวกับวัตถุมากกว่าความพอใจในตัวเอง
คนที่ใช้จิตด้านนี้นำทางก็ต้องดิ้นรนไขว่คว้าหาวัตถุหาอำนาจ หาความรักและพร้อมที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้มาซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ เพราะหลงคิดว่ามันคือความสุข แต่แท้ที่จริงแล้วความสุขคือความพอดี พอใจกับสิ่งที่มีอยู่ในตัวเรา เพราะสิ่งที่มีอยู่ในตัวเรามันไม่เคยเปลี่ยนแปลงไม่มีล้าสมัยถึงแม้ว่าจะมีการเกิดใหม่ของเซลแต่มันก็ไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิม ถ้าเราไม่พอใจกับสิ่งที่เรามีอยู่แล้วก็ไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้เรามีความสุขได้ คนที่มีปัญญามากจะทำตามความรู้สึกของจิตที่เป็นส่วนดีจิตส่วนบุญคือการเอื้อเฟื้อ โอบอ้อมอารี มีจริยธรรม พูดง่ายๆก็คือเป็นคนที่มีสติรับรู้ถึงความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเป็นคนที่จิตสมบูรณ์ใช้จิตครบทุกส่วนนั่นเอง
สิ่งต่างๆทั้งหลายที่อยู่รอบตัวเรามีวันเปลี่ยนไปไม่มีอะไรแน่นอนและคงอยู่ได้ตลอดไป ชีวิตของเราต่างหากที่เป็นจริง และจิตวิญญาณของเราเท่านั้นที่เป็นอมตะ เมื่อรู้อย่างนี้แล้วตัวเราทุกคนก็ต้องตั้งสติถามตัวเองดูนะคะว่าอยากจะให้ตัวเองมีจิตส่วนไหนเป็นนายนำทางเพื่อให้การดำรงอยู่ของชีวิตไม่เกิดปัญหา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น