จุดเปลี่ยนที่ต้องทำใจ

ชีวิตคนเรานั้นบางครั้งมันก็เลือกไม่ได้สักทาง

สิ่งที่เราคิดว่ามันคือความฝันและสิ่งที่เราคิดว่านี่คือสิ่งที่เราคาดหวังไว้ให้กับชีวิต

เราตั้งเป้าหมายว่ามันจะต้องเป็นอย่างนั้น

แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่เราตั้งใจฝันไว้สักอย่างก็จำต้องปล่อยให้มันเป็นไป

ชีวิตแม้มันจะต้องหยุดอย่างกะทันก็ควรต้องทำใจ

หรือหากเราจะไม่เหลืออะไร ก็จำต้องยอม ปล่อยให้ทุกอย่างผ่านพ้นไป

ความรู้สึกหากมันจะเจ็บก็ต้องยอมเจ็บ วันสองวันสามวันจะเป็นไร

ยังเจ็บได้ก็ยังมีสิทธิลุกขึ้นสู้ใหม่ได้

ยังไงเสียในความเจ็บมันก็ยังเป็นการเตือนเราว่าเรายังมีชีวิตอยู่

มีชีวิตสู้กับปัญหาดีกว่าไม่มีชีวิตให้เจ็บกับปัญหาอีกต่อไป

ถึงมันจะเศร้าแต่ก็มันก็คือความจริง

ชีวิตจริง จริงๆแล้วมันก็ไม่มีอะไรที่เป็นของเราเลย
ชีวิตก็เหมือนกับการเดินทาง เรามีสิทธิเจอกับทางแยกได้หลายครั้ง

และทุกๆครั้งมันก็สั่งเราให้ต้องตัดสินใจ

หลายๆครั้งมันทำให้เราค่อนข้างสับสน

จนบางครั้งก็ไม่อาจจะตัดสินใจได้ว่าจะเอายังไง

จะไปตามทางแยกไหนดี....นี่แหละคือชีวิต

นี่แหละคือโชคชะตาที่ๆฟ้ากำหนดให้เราเกิดขึ้นมาเพื่อเรียนรู้

และเลือกว่าจะสู้หรือจะหนี

ส่วนตัวฉันตอนนี้ก็คงจะอยู่ตรงทางแยกพอดี

และก็เป็นอีกครั้งแล้วซินะที่จะต้องตัดสินใจ

ว่าจะเดินไปบนทางแยกไหน

โดยที่ไม่มีสิทธิที่จะคิดหนีอีกทั้งยังไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะต่อสู้

เพื่อไขว่คว้าความฝันที่เคยตั้งไว้อีกต่อไป

เศร้านะแต่ก็จะพยายามเข้าใจ

หากว่าทุกอย่างมันเป็นโชคชะตาที่ฟ้ากำหนดมาให้ฉันต้องเป็นอย่างนี้