วันพฤหัสบดีที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

กรวดน้ำให้คนที่ชั่วอย่างตั้งใจ

อดีตมันผ่านไปแล้ว แต่ฉันกลับยังรู้สึกเหมือนว่า ชีวิตฉันกำลังถูกหักหลังจากกาลเวลา
มีใครบางคนเคยบอกเอาไว้ว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย และซักวัน ความจริงจะต้องเปิดเผย
และเมื่อถึงตอนนี้เมื่อความจริงเผยตัวออกมา ฉันก็กำลังเจ็บปวดเพราะต้องมารับรู้เรื่องราวของความจริง
เจ็บปวดที่ต้องมาบอกกับตัวเองว่าต้องทำใจ เจ็บปวดที่ต้องมารับรู้ว่ามีบางคนตั้งใจให้ทุกสิ่งอย่างต้องออกมาเป็นอย่างนี้ ความฝันที่เคยมีบัดนี้หายลับไปกับน้ำตาที่มันไหลไป
และฉันก็จะไม่ปล่อยให้มันไหลย้อนกลับมาซ้ำเติมตัวฉัน
ให้ได้รับรู้อีกว่าตัวฉันนั้น ..โง่เง่า..แค่ไหน


ฉันพยายามบอกกับตัวเองว่าเรื่องร้ายๆเดี๋ยวไม่นานมันก็จะผ่านไป
แต่รู้บ้างไหมว่ามันไม่ง่ายเหมือนอย่างที่ใครๆชอบบอกเอาไว้ว่าให้หลับตาแล้วลืมมันไป
สิ่งที่ทำได้คือพยายามที่จะไม่ไปนึกถึงมันซึ่งมันก็ยากเย็น
เพราะในความเป็นจริงชีวิตคนทุกคนที่ประกอบไปด้วยเลือดเนื้อควบคุมด้วยระบบสมองและหัวใจ
ย่อมไม่อาจจะฝืนและต้านทานปฏิกิริยาธรรมชาติของความรู้สึกในจิตใจของตัวเองได้
ฉันไม่อาจให้สัญญากับตัวเองได้ว่าฉันจะรักษาหัวใจฉันให้หายเป็นปกติได้ทันที
แต่ฉันจะสัญญากับตัวเองว่า ฉันจะไม่มีวันให้พวกที่ทำให้ฉันต้องเสียใจ
ได้เห็นน้ำตาของฉัน..พวกเขาจะไม่มีวันได้สะใจที่ทำได้อย่างที่ใจคิด
...เก่งนะที่ทำให้คนอย่างฉันคนนี้เชื่อได้สนิทใจในความดี...
เก่งนะที่พยายามบอกว่าไม่มีทางเลือกใด เก่งนะที่หลอกกันได้ตลอดเวลาอันยาวนาน
เก่งนะที่ยังไม่รู้สึกเสียใจอะไร เก่งนะที่ยังเชิดหน้าชูตาได้อย่างสบาย
เก่งนะที่เกิดมาทำได้ถึงขนาดนี้..ขอให้มีความสุขและภาคภูมิในความเก่งที่มีมากับตัวอย่างตั้งใจ
...สุดท้ายขอให้เก่งอย่างนี้ได้ตลอดไป...โชคดีมีชัยขอให้ได้ทุกอย่างดังใจที่หวัง...


!!แต่พวกคุณจะรู้กันบ้างไหมว่าหากบนโลกใบกลมๆแห่งนี้ธรรมชาติยังไม่หยุดทำงานผิดพลาด จนทำให้ได้เกิดสร้างคนอย่างพวกคุณให้ได้เกิดขึ้นมาถึงแม้ว่าจะมีสักเพียงแค่หนึ่งคนในชั่วร้อยชาติพันปี ก็ยังถือได้ว่ามีมากเกินไปเสียด้วยซ้ำ!!

ไม่มีความคิดเห็น: