วันอาทิตย์ที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

น้ำค้างละเมอ

ในชีวิตของใครๆหลายคนอาจจะมีความทรงจำดีๆในชีวิตได้ไม่บ่อยครั้งแต่ถ้าจะให้พูดถึงอารมณ์ของความล้มเหลวผิดหวัง เชื่อได้ว่าคำๆนี้หลายๆคนคงจะไม่มีใครบอกว่า ไม่รู้จักและคุ้นเคยกับมันหรือบางคนอาจจะพูดได้ว่า !! ฉันนี้แหละ!!ทำไมนะฉันถึงต้องซวยพบกับมันอยู่บ่อยๆด้วย!! และหนึ่งในผู้คนเหล่านั้นฉันขอยอมรับว่าตัวของฉันตอนนี้กำลังประสบพบเจอกับอารมณ์นี้อีกครั้งหนึ่งแล้วครับท่าน ..

ฉันรับรองว่าอารมณ์อย่างนี้เมื่อมันแวะเวียนเข้ามาหาใครสักคน คนๆนั้นไม่ว่าจะมีความสามารถ และเข้มเข็งสักปานใด ก็คงจะหลบซ่อนตัวให้พ้นจากความรู้สึกเจ็บปวดไปไม่ได้ ความรู้สึกเช่นนี้ไม่ว่าคุณจะไปหลบซ่อนตัวอยู่ที่ไหนมันก็จะตามไปจิกไปกัดคุณทุกๆที่ ตราบเท่าที่คุณยังมีอารมณ์และความรู้สึกร้อนหนาวอยู่ และใครๆหน้าไหนก็ไม่อาจจะเข้ามารับรู้และสับเปลี่ยนถ่ายทอดความรู้สึกนี้ออกไปจากตัวคุณได้ นอกจากตัวเราเองเท่านั้นที่จะต้องอดทนแก้มันให้ผ่านพ้นไปด้วยตัวของเราเองอย่างท้อๆแต่ก็ต้องทำ เพราะว่ามันเป็นปัญหาของเรา

มีใครหลายคนชอบบอกเอาไว้ว่าไม่เคยมีอะไรที่จะคงอยู่ไปได้ชั่วนิรันดร์ แต่รู้ไหมว่าคำพูดคำนั้นคนที่พูดมันออกไปคงจะกำลังลืมไปสักอย่างหนึ่งว่า บนโลกใบนี้ยังมีสิ่งมหัศจรรย์อย่างหนึ่งที่มันไม่เคยมีที่สิ้นสุด และมันก็ไม่เคยออกห่างเราไปได้เนิ่นนานและยาวไกลเลยสักที...สิ่งๆนี้ก็คือสิ่งที่ใครๆเค้าก็เรียกกันว่าปัญหาไง..ฉันเคยตั้งคำถามกับตัวเองหลายครั้งว่าปัญหาและความทุกข์มันจะไปสิ้นสุดกันตรงไหน แต่ก็หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เลยสักที เพราะเท่าที่ตัวเองได้มีชีวิตอยู่นี้ก็ยังไม่เคยเลยสักครั้งที่จะถอยห่างไปจากมันได้นานๆหรือว่าตลอดไป

หากตรงไหนสักแห่งบนโลกใบนี้จะพอยังมีผู้วิเศษคนใดอาศัยอยู่ ก็ขอให้พระเจ้าช่วยส่งเขามาทีได้ไหมช่วยมาสอนฉันให้ได้รู้ไปทีเถอะว่าปัญหามันต้องการอะไร มันศึกษาหลักสูตรทรมานคนมาจากสำนักไหนทำไมมันถึงเก่งกาจได้ใจขนาดนี้ และคนบนโลกใบนี้จะมีใครสักคนไหมที่จะเอาชนะปัญหาได้โดยที่ไม่ต้องสูญเสียกำลังใจและอะไรไปทั้งสิ้นขอได้ไหมใครสักคนช่วยมาตอบให้ฉันฟังสักครั้งได้ไหม ฉันจะได้หมดความสงสัยไปเสียที


ฉันไม่ได้ต้องการอยากมีชีวิตที่รุ่งเรืองสดหรือว่าอยากจะบินสูง ระฟ้าอยู่ตลอดไปเพียงแต่ฉันต้องการที่จะค้นหาตัวตนที่ดีกว่าเท่าที่เป็นอยู่และต้องการที่จะให้ตัวเองเชื่อมั่นว่าสิ่งที่ดีกว่ามันมีค่าและคุ้มค่าเมื่อเราได้ตั้งใจออกค้นหามันจนเจอ ..นี่แหละชีวิตของฉันที่วันๆก็เฝ้าแต่ละเมอให้เจอในสิ่งที่ฝัน.. และเมื่อตื่นขึ้นมามันก็ยังคงเป็นแค่สิ่งที่ฝันไว้และไม่นานมันก็หายไป...เฮ้อ..เศร้าต่อไป...แต่จะไม่ยอมหยุดฝัน..

...ถ้าความคิดเป็นส่วนหนึ่งของความรู้สึก ฉันก็จะเลือกคิดเลือกฝันถึงแต่เรื่องที่ฉันรู้สึกดี...ความฝันของฉันถึงมันจะเลือนรางและแผ่วเบาแต่มันก็มาจากความตั้งใจของหัวใจที่มั่นคง...

ไม่มีความคิดเห็น: