วันจันทร์ที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2552

พรุ่งนี้ต้องดีกว่าหากเราตั้งใจ

การได้เกิดมามีชีวิตใช้เวลาแค่เพียงแค่ไม่นาน...แต่ในการจะทำให้ชีวิตที่ได้เกิดขึ้นมาแล้วมีค่ามีความหมายมีความดีงามสร้างไว้ให้ประวัติศาสตร์ได้จดจำอาจต้องใช้เวลาชั่วชีวิตในการแสดงให้เห็นถึงการกระทำนั้น หลายหนหลายครั้งที่การกระทำถูกปฏิเสธถูกคนมองไม่เห็นถึงคุณค่า หลายครั้งที่การกระทำของเราที่คิดว่าดีแล้วนั้น...กลับย้อนมาสร้างความกดดันและบั่นทอนกำลังใจของตัวเราให้หดหายเสื่อมถอยด้วยค่าลง หลายครั้งที่เราก็ไม่อยากจะสร้างมันขึ้นมาใหม่ หลายครั้งเราไม่มั่นใจในความคิดของคนอื่นว่าจะมีความจริงใจและเปิดรับในสิ่งต่างจากความคิดอีกมุมหนึ่งที่เขาควรจะรับไว้บ้างเพื่อพิจารณาก็ยังดี..

ด้วยเหตุนี้จึงมีอัจฉริยะบุคคลมากมายที่มักจะถูกลืม และด้วยเหตุนี้จึงทำให้อัจฉริยะบุคคลทั้งหลายที่มีความมั่นใจน้อยต้องจมตัวอยู่กับคำถามและความน้อยอกน้อยใจในตัวเองอยู่ไม่น้อย แต่ถ้าคนเราทุกคนมีความตั้งใจและมั่นคงกับจิตใจของตัวเองอย่างแรงกล้า...เวลาที่เราเลือกจะทำอะไร..ไม่ว่าผลมันจะออกมาอย่างไรก็จงอย่าเสียใจในสิ่งที่เราได้กระทำ แต่จงมั่นใจภูมิใจวางใจปล่อยใจในสิ่งที่คุณได้กระทำไปแล้ว และจงเสียใจในสิ่งที่คุณคิดได้แต่ไม่ได้ทำอะไรลงไปเลย..เพียงแค่นี้ความคิดดีๆมันก็จะยังคงคุณค่าอยู่กับเราได้ตลอดไป แก่นแท้ของความเป็นปราชญ์ต่อให้เวลานี้ตอนนี้ยังไม่มีใครคนใดมองเห็นต่อให้เวลาผ่านไปนานสักเท่าไหร่ต่อให้คุณต้องใช้เวลาตลอดชั่วชีวิตในการแสดงให้เห็นก็ไม่ได้ทำให้บุคลิกเนื้อแท้แห่งความเป็นปราชญ์นั้นเสื่อมด้วยสูญค่าลงไป

มันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะเอาชนะ ความโง่ ด้วยการท้อแท้และถอยไปเพราะการต่อสู้กับอุปสรรคก็คือการเอาชนะความไม่รู้ของเรา เมื่อไหร่ที่เราได้เป็นผู้ชนะเมื่อนั้นเราก็จะหลุดพ้นจากความไม่รู้ หลุดจากคำถามที่ตั้งโจทย์จากความโง่เง่าเพื่อรอให้คนอื่นมาตอบ เพราะคำตอบที่เราต้องการไม่ได้มาจากคนนอกแต่แท้จริงแล้วเราต้องหามันจากจิตวิญญาณของเรา...วันนี้ก่อนที่คุณคิดจะทำอะไรเคยตั้งถามกับตัวเองบ้างไหมว่าคุณได้ทำจากจิตวิญญาณหรือเปล่าและคุณต้องการอะไรในสิ่งที่คุณกระทำ?


...... เมื่อไหร่ที่เราปล่อย ให้ความรู้สึกอ่อนไหวในจิตใจของเราลำพองตัว เมื่อนั้นมันก็จะเข้ามาดึงเอาความฝันของเราไป และเมื่อนั้นเราก็จะกลายเป็นบุคคลที่ได้รับโล่ ว่าเป็นผู้ที่มีความโง่เขลาเป็นอันดับหนึ่งของจักรวาลอย่างเต็มตัว และเมื่อนั้นเรามั่นใจไหมว่าเราจะยอมรับตราโล่อันนั้นได้อย่างเต็มภาคภูมิ....

ไม่มีความคิดเห็น: