แม้เหตุการณ์ครั้งนั้นจะทำให้เราไกลห่าง
แต่ฉันก็ยังคง “คิดถึงเธอ”
ความรู้สึกในชิ้นส่วนที่ขาดหาย ฉันยังคงเก็บมันไว้
แม้ปริศนาคาใจจะยัง...ไม่ถูกไขให้เจนจบ
ก็จงปล่อยให้ความจริงตรงนั้นดำเนินต่อไปตามทางของมัน
แค่เพียงวันนั้นเราได้ใช้วันเวลาร่วมกันเติมแต่งความฝัน
สิ่งนั้นก็ทำให้ฉันได้รู้ว่า...แค่เราพบกัน
“มันสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด”
สิ่งใดๆนั้นไม่สำคัญ ความเป็นเราคือสิ่งที่งดงาม
ไม่ว่าเราจะเป็นสิ่งใด ไม่ว่านานสักเพียงไหน
ความคิดที่เพิ่งผ่านไป...มิได้ทำให้ใจเราหม่นหมอง
ชีวิตทุกห้วงทุกตอนยังคงงดงามอยู่อย่างนั้น
เพียงถ้อยคำไม่ทำให้ฉันลบเธอออกไปได้
....
....
หากพรุ่งนี้เราได้พบหนทางใหม่
เมฆครึ้มที่ปกครุมอยู่นั้น ก็จะพลันเคลื่อนสลาย
แม้จะไม่ใช่ทุกที่ ที่ตะวันจะสาดส่องลงไป
แม้ไม่ทุกครั้งที่เราจะยังยิ้มได้
แต่หากในทุกเช้าของทุกวัน..การส่องแสงยังเป็นกิจของตะวัน
ความหมองหม่นทุกครั้งก็จะเป็นกิจของวันเวลา
....
....
ช่วงเวลานั้นผ่านไปไวเหลือเกิน บางครั้งการเคลื่อนที่ของเวลาอาจทำให้เธอลืมไปก็ได้ว่า
“ความปวดร้าวในครั้งนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร”
...วัคซีน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น