วันเสาร์ที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2555

~Be Yourself You Can Fly~



มันช่างแสนยากหากเธอจะกล่าวว่าโลกใบนี้ช่างแสนเลวร้าย
ในยามที่หมู่มวลวิหกทั้งหลายยังคงขับขานบทเพลงอยู่บนท้องฟ้า
ในยามที่เธอต้องทุกข์ทนโศรกเศร้า ด้วยห่วงโซ่แห่งพันธนาการของชีวิตอยู่นั้น
ในยามที่เหมันตกาลมาเยือนหมูมวลดอกไม้ก็มิได้จะหยุดเบ่งบาน
บนโลกที่แวดล้อมด้วยความสวยงาม
เมื่อยามใดที่เธอเศร้า สิ่งเหล่านั้นก็ยังคงอยู่ตรงที่เดิมไม่หายไป
...
มันช่างแสนยากหากเธอจะกล่าวว่าโลกใบนี้ช่างเต็มไปด้วยความอยุติธรรม
ในยามที่ครูอาจารย์ของธอยังไม่หยุดสั่งสอนให้รู้จักผิดเป็นชอบ
ในยามที่เธอหลงไหลมัวเมาไปกับเส้นทางที่สนุกสนานของเธอนั้น
ในยามที่คิมหันตกาลมาเยือนอาจารย์ของเธอ
ก็ยังคงเฝ้าสั่งสอนจากผิดเป็นชอบและรอเธออยู่ที่เดิม
...
มันช่างแสนยากหากเธอจะกล่าวว่าโลกใบนี้ช่างเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ในยามที่หัวใจของเธอยังคงร่ำร้องหาความรัก
ต้องการเป็นสุดที่รัก และยังมองหาคนที่เธอจะมอบความรัก
ในยามที่เธอพยามจะไขว่คว้าดวงดาวบนท้องนภา
 แต่เธอกลับพบว่ามันเป็นได้แค่ดาวทรายบนชายหาด
ในยามที่วสันตกาลมาเยือนต้นหญ้าที่เหี่ยวเฉา ก็ถูกชุบให้ตื่นฟื้น
สายฝนยังคงให้ความสดชื่นต่อชีวิตอยู่เหมือนเดิม
...
เธอเงียบเหงา เธอเบิกบาน เธอเจ็บปวด เธอเหน็บหนาว เธอทุกข์ทน
 ผ่านฤดูกาลต่างๆภายใต้แสงอาทิตย์ ผ่านกงล้อชีวิตภายใต้แสงจันทรา
หากแต่ฤดูกาล่ต่างๆก็ผ่านพ้นไปและเปลียนเป็นสิ่งใหม่อยู่ในที่เดิม
มื่อเธอสนุกสนาน...ยามเช้าพระอาทิตย์ก็ยังอยู่เคียงข้างเธอ
เมื่อเธอทุกข์ร้อนรน...ยามค่ำพระจันทร์ก็ยังอยู่เป็นเพื่อนเธอ
ไม่เคยทอดทิ้งให้เธอต้องอยู่เดียวดายกับความมืดมิด
...
ในชีวิตที่ยากเย็นในช่วงเวลาที่เธอยุ่งเหยิง เธออย่าหวาดกลัวในสิ่งที่เธอเป็นเธอ
จงเป็นเธอ จงเป็นตัวเธอ เพราะเธอเท่านั้นที่ทำให้ตัวเธอร่าเริงอยู่ได้
เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ใช้คืนและวันที่เธอมีทุกๆนาทีทุกๆชั่วโมงทุกๆวันที่เป็นของเธอ
... 
ชีวิตในทุกๆ เส้นบรรทัด ทุกๆอารมณ์ทุกๆถ้อยคำมันเป็นของเธอ
เพราะเธอเป็นเธอ...จึงมีสิ่งที่เธอเป็น
...เพราะเธอเป็น..ในสิ่งที่เป็นเธอ..โลกนี้จึงมีศิลปะ...

                                                           ...วัคซีน...


ไม่มีความคิดเห็น: