คนไทยยังรักเมืองไทยกันอีกไหม

มนุษย์ในเมืองไทยไม่เคยเปลี่ยนแปลง พวกเราไม่เคยเห็นคุณค่าของชีวิต ชีวิตทุกชีวิตที่สูญเสียไปของใคร??

ไม่ใช่ของเราใช่..ตราบใดที่เราไม่ได้ตกเป็นผู้สูญเสียเราจะไม่รู้สึกตื่นตัวถึงความเจ็บปวด ความเจ็บแค้นเราจะไม่เปลี่ยนแปลง จนกว่า...เหตุการณ์นั้นมันจะมาถึงคุณ

เราเกลียดความรุ่นแรง เราไม่อยากให้ความรุนแรงเกิดขึ้นกับเรา แต่เราไม่เคยผลักใสความรุนแรงออกไปจากวิถีชีวิตของเราเลยมันเป็นเพราะอะไร

หรือว่าความรุนแรงคือวิถีการเอาชนะคือการได้มาซึ่งบางสิ่งบางอย่างของพวกคุณอย่างนั้นหรือ??

สงครามอันร้ายกาจที่เกิดขึ้นในแต่ละครั้งไม่ได้ให้บทเรียนอะไรแก่เราเลย มีแต่จะเพิ่มรอยร้าวให้ลึกยิ่งขึ้นมีแต่จะแบ่งแยกความสัมพันระหว่างเราให้ยิ่งห่างกันออกไป

มีคนมากมายออกมาวิเคราะห์ ไม่ว่าเป็นนักวิชาการ นักการเมือง นักธุรกิจ หมอ นักจิตวิทยาหรือไม่ว่าใคร

ก็ไม่ได้ช่วยให้เราก้าวพ้นผ่านมันมาได้ทุกคำพูดไม่ได้ช่วยอะไรแก่เราเลย เรายังคงยึดความรุนแรงไว้เป็นสมบัติความเชื่อส่วนตัวว่าเราต้องชนะเราถึงได้อยู่ต่อเราถึงได้อยู่รอด

เรากลัวการพูดคุยแบบผู้ดีเรากลัวการรอมชอมว่ามันจะทำให้เราสูญเสียไปซึ่งเกีรยติยศศักศรี เราไม่ยอมให้ใครก็แล้วแต่ที่เห็นไม่ตรงกับเราเข้ามาแส่เข้ามาแสดงความคิดส่วนตัวของเขา เรากลัวเขาผลักใสโจมตีแนวคิดของเรา เรามองเห็นแต่ตัวเอง เราชุมนุมเรารวมพล เราเข้ากลุ่ม เราเชิญทุกคนมาฟังเรา พร้อมด้วยเราก็ฟังแต่ความคิดของตัวเราเองเท่านั้น

.....

.....

คุณเคยรู้ตัวบ้างไหมว่าตัวคุณเองมีแต่ตัวเอง ตัวคุณเองมองเห็นแต่สิ่งที่ตัวคุณคิด สิ่งที่ตัวคุณรู้สึก สิ่งที่ตัวคุณกลัวแล้วอย่างนี้คุณยังจะร่วมอุดมการณ์กับคนอื่นด้วยเหตุผลที่คัดกรองมาจากอะไร

คุณยังจะเรียกตัวเองว่าเป็นเพื่อนร่วมโลกกับผู้อื่นได้จากส่วนไหนในความเป็นคุณ

เรามีวิธีการอันมากมายที่ความรู้สอนเราไว้ว่าเราจะอยู่กันได้อย่างไรให้สงบสุขให้สันติ เรารู้ว่าว่าเราจะหยุดความรุนแรงไว้ได้ด้วยการมีแนวคิดที่อยู่ตรงกันข้ามความรุนแรงคือความไม่รุนแรง คือความอหิงสา คือความอดทน นิ่งสงบและให้อภัย

เรามีอุดมคติมากมายนับไม่ถ้วนที่เราจะทำได้แต่เราไม่เคยทำมัน เราไม่ใส่ใจเลยว่าเราต้องเชื่อในแนวคิดใด เราไม่เคยให้ความสำคัญกับข้อเท็จจริงที่เราเป็นอยู่เลยว่า เรารุนแรงขนาดไหน และทำไมเราถึงสร้างแต่ความรุนแรงให้เกิดขึ้นกับสังคมเรา

ใครชอบหรือ? ฉันหรือ...ไม่...

คุณหรือ? คุณชอบใช่เมื่อคุณชนะ ....แล้วคนที่แพ้ล่ะใคร?

ฉันหรือไม่ เพราะมันยังไม่เกิดขึ้นกับฉัน..

คุณหรือใช่เพราะมันเกิดขึ้นกับพี่น้องคุณแล้ว

แล้วเราทุกคนล่ะบนผืนแผ่นนี้ใครแพ้ใครชนะ มีแค่คุณกับฉันกับเขาหรือ

หรือเรามีใครอีกที่อยู่กับเรา ที่อยู่บนแผ่นดินเดียวกับเราที่อยู่บนแผ่นดินข้างๆเรา ที่อยู่บนแผ่นดินที่ติดกับเรา หรืออยู่บนโลกเดียวกับเรา

เราคิดเผื่อเค้าด้วยมันจะทำให้เราตายได้ไหม ถ้าโลกนี้เกลียดเรา เราจะอยู่อย่างไรถ้าข้างบ้านเกลียดเราอยู่มีความสุขไหม

คนของใครๆก็รักเมื่อลูกเมืยคุณถูกทำร้ายคุณคิดว่าคุณควรจะได้รับความชอบธรรมในการแสดงความโหดเหี้ยมโหดร้ายมันเป็นจริยธรรมของความโกรธอย่างนั้นใช่ไหม??

และขณะนี้ล่ะประเทศไทยเราถูกทำร้าย วิถีชีวิตเราถูกจำกัดเสรี แนวคิดเราถูกโจมตีมันเป็นความชอบธรรมแล้วหรือที่เราแต่ละคนออกมาแสดงความโกรธและหยิบยื่นเอาความหายนะให้แก่กัน

เราเข่นฆ่ากัน เองให้ต่างชาติดูถูกเป็นศัตรูกันเองให้ชาวบ้านดูหมิ่นนินทา และอาจจะกำลังมองหาช่องทางในการทำลายล้างให้เรายิ่งพังยิ่งๆขึ้นไป

....

มาถึงวันนี้..วันที่เราเสียหายจนแทบจะไม่เหลือศักดิ์ศรีของความเป็นไทยที่เคยสร้างสมกันมาช้านานหลายร้อยปี

วันนี้ ณ.ขณะนี้จึงอยากมีคำถาม ถามพวกคุณสักหน่อยว่า...

พวกคุณยังมีจิตใจรักครอบครัวรักลูกหลานรักเพื่อนบ้าน รักประเทศชาติของเรากันอยู่อีกไหม เศษผ้าหลากสีชิ้นเล็กๆที่พวกคุณสอนให้ลูกหลานรู้จักและเรียกกันว่าธงชาติไทย คุณรู้สึกหวงแหนและยังเห็นคุณค่ากับเศษผ้าผืนนั้นอยู่ไหม

คุณยังต้องการให้เศษผ้าหลากสีผืนนั้นโบกสะบัดอยู่กับประเทศไทยของคุณอีกต่อไปไหม ทรัพย์สินอันมีค่าที่คุณควรพิทักรักษาปกป้องไว้คืออะไรคือสิ่งเหล่านี้ใช่ไหม หรือใคร หรืออะไร คุณตอบประเทศไทยตอบวิญญาณบรรพบุรุสไทย และที่สำคัญคุณตอบกับความรู้สึกภายใต้จิตสำนึกของการได้เกิดเป็นคนไทยได้ไหมว่าอะไรคือสิ่งที่คุณต้องทำและต้องเปลี่ยนแปลง????

...วัคซีน...