เธออย่าได้หวาดหวั่นหากความทุกข์จะร่วงโรยลงไป
บนเส้นทางแห่งใดที่เธอนั้นกำลังเดินอยู่
เธอจงปล่อยให้มันเป็นไปตามวิถีทาง
บนความอ้างว้างเดียวดาย ไร้ที่พักพิง ไร้คนรู้จัก ไร้คนเข้าใจ
เธอจงปลดปล่อยให้มันเข้ามา
เธอจงให้ความทุกข์นำมันลงมา
แล้วจากนั้นความเจ็บปวดจะผลักดันเธอขึ้นไป
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอได้หวนคำนึงถึงเมื่อยามที่เธออ่อนแอ
เมื่อยามที่เธอได้ยืนย่ำอยู่ท่ามกลางผู้คนที่เธอไม่คุ้นเคย
"แม้กระทั่งตัวของฉันเองในบางครั้ง"
และเมื่อเธอได้ก้าวผ่านคืนวันอันแสนยาวนานแห่งการจมเจ็บนั้น
ความทุกข์จะพัดพาตัวเธอออกไป
ไปยังที่ที่เธอจะไม่แตกต่างไปจากเดิม
แต่เธอจะแตกต่างห่างไปโดยคืนวัน
คืนวันจะมอบความหวังให้กับเธอ
คืนวันจะส่งความห้าวหาญให้กับเธอ
คืนวันจะส่งความห้าวหาญให้กับเธอ
เธอจะเป็นเป็นสิ่งเดียวกันกับวันนี้
เธอจะอภัยให้กับความผิดพลาดทั้งหมดของเธอที่ผ่านมา
เธอจะรับคำตำหนิสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เธอไม่สามารถทำได้
"และจากคนที่เคยทำให้เธอเจ็บ"
"และจากคนที่เคยทำให้เธอเจ็บ"
เธอจะได้ยินเสียงหัวใจของเธออีกครั้ง
แล้วเธอจะได้ขอบคุณช่วงเวลาที่แสนดี และช่วงเวลาที่โหดร้าย
เธอจะได้ประจักษ์ว่าไม่ได้มีอะไรทำร้ายเธอเลย
…
เพราะฉนั้นเธอจงอย่าได้ละอายกับความผิดพลาดที่เธอได้ลงทำไป
เพราะฉนั้นเธอจงอย่าได้ละอายกับความผิดพลาดที่เธอได้ลงทำไป
เธอแค่อยู่ ณ ที่ตรงนั้น เพื่อได้เรียนรู้ว่า
"เธอได้เคยใช้ชีวิตอย่างบกพร่อง"
"เธอได้เคยใช้ชีวิตอย่างบกพร่อง"
แล้วเธอจงให้โอกาสตัวเธอได้มีความหวังอีกครั้ง
เพราะความหวังคือทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอจะมีชีวิตอยู่เพื่อมัน
เพราะบางทีเธออาจจะไม่ใช่คนในแบบที่เธอคิดว่าเธอเป็น
เพราะบางทีเธออาจจะได้ค้นพบบางสิ่งที่อาจจะทำให้เธอกลายเป็นคนที่ดีกว่า
เพราะบางทีเธออาจจะไม่ใช่คนในแบบที่เธอคิดว่าเธอเป็น
เพราะบางทีเธออาจจะได้ค้นพบบางสิ่งที่อาจจะทำให้เธอกลายเป็นคนที่ดีกว่า
เพราะฉะนั้นได้โปรดอย่าปิดประตูบานนั้นลง
เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอคิดอยากเป็น The better human…
...วัคซีน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น