ขอบฟ้า ขอบฝั่ง ความหวัง แผ่นดิน

ฉันรอนแรมมาไกลในทะเลด้วยเรือน้อยลอยไปไม่รู้ทาง

ตรงขอบฟ้ามองไปยังไม่เห็นขอบฝั่ง

ต้องเดินทางไปอีกสักเท่าไร
ฉันไม่หวั่นเมื่อมีพายุมากีดขวาง

เรือจะอับปางแต่ฉันยังอยู่ ก็ต้องสู้มันไป
มีความตั้งใจจุดหมายคือแผ่นดิน

เหลือสองมือเปล่าปลายทางยังแสนไกล

มีความอดทนเท่านั้น สักวันหนึ่งต้องถึงแดนไกล
ฉันลอยคอเดียวดายในทะเล ว่ายตามน้ำตามไปไม่รู้ทาง

ตรงขอบฟ้ามองไปยังไม่เห็นขอบฝั่ง

ต้องเดินทางไปอีกสักเท่าไร (ฉันไม่หวั่น)
มีคลื่นลมแรงโถมกระหน่ำมา

แขนฉันอ่อนล้าใจฉันก็ยังสั่ง ให้สู้มันไป
มีความตั้งใจจุดหมายคือแผ่นดิน

เหลือสองมือเปล่าปลายทางยังแสนไกล

มีความอดทนเท่านั้น สักวันหนึ่งต้องถึงแดนไกล
บอกกับตัวเองไม่ยอมแพ้

จะเหนื่อยสักเพียงใดต้องทนไหว

...และจะไม่มีอะไรที่ยากเกินไป..

...ชีวิตคนเราบางครั้งก็ต้องอดทนกล้ำกลืน...

ยอมรับกับสภาพความเป็นจริงของตัวเอง

...วันนี้หมดแรง..หัวใจเหนื่อยล้า..สมองมันชา...

ทุกอย่างในร่างกายบอกว่าขอพัก...ไม่มีแรงบันดาลใจที่จะคิดอะไรออกมาได้

หัวใจฉันหมดแรงหมดไฟ...เสียงในหัวใจบอกแต่คำว่า..

...ฉันไม่ไหวแล้ว...

เหมือนทุกอย่างมันตั้งใจซ้ำเติม..ให้โลกนี้ต้องวอดวาย...

...มองไปทางไหนทำไมมันมีแต่ปัญหา...

หากทุกอย่างต้องอาศัยเวลา...ฉันก็ขอภาวนา

ขอให้เวลาช่วยนำพาให้คลื่นลมที่โหมกระหน่ำซ้ำเติม

ทุกสิ่งทุกอย่างในประเทศของเราตอนนี้

...ผ่านไปเร็วๆ...

และก็คิดว่าเนื้อเพลงนี้...น่าจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวด

และช่วยให้หัวใจของฉัน

และบางคนที่อาจจะต้องเผชิญชะตากรรมเดียวกับฉัน

...ได้มีแรงพอหายใจ...

..อยู่บนโลกนี้ต่อไปได้อีกสึกอึดใจ..

...วินาทีนี้บอกกับหัวใจตัวเองได้แต่เพียงคำว่า....

...ต้องอดทน...