เมื่อปรากฏการณ์บางอย่างทำให้เราไม่เชื่อในเรื่องของความมีอยู่จริงของเจตนาดีในตัวมนุษย์ เมื่อเหตุผลที่น่าจะได้รับคำชมเชยกลับกลายเป็นเหตุผลทึ่ถูกตำหนิ เมื่อกุศลจิตเจตนาดีกลับไม่ต่างอะไรกับการวางแผนฆ่าตัวตาย เมื่อคนรัก เพื่อนรัก ลูกจ้างไม่ต่างอะไรกับงูพิษ เมื่อความรู้สึกนึกคิดของคนที่เรารู้สึกรักและคุ้นเคยไม่เป็นเหมือนอย่างเก่า เมื่อเจตนาดีไม่เคยมีใครมองเห็นและไม่เคยให้หลักประกันใดๆกับใครเลย มีใครรู้บ้างไหมว่าทำไมโลกมนุษย์ถึงเป็นเช่นนี้ ความเป็นจริงทางกายภาพขัดกับความเป็นจริงในหลักศีลธรรมโดยสิ้นเชิง แล้วจะมีสักกี่คนที่บอกกับตัวเองได้ว่าทำไม??
ปรัชญาบอกว่าเป็นเพราะคนเเราส่วนใหญ่ มักให้อารมณ์ตัดสินปัญหาโดยไม่ใช้ปัญญา และไม่เข้าใจธรรมชาติของทุกๆสรรพสิ่งที่อาศัยอยู่บนโลกใบนี้อย่างแท้จริง
ธรรมชาติเป็นบ่อเกิดของสรรพสิ่ง คือเกณฑ์ตัดสินความผิดชอบชั่วดี ดังนั้น ผู้ที่มีปัญญาจึงมั่นรักษาบ่อเกิดนี้ไว้ เพื่อเข้าใจรากเหง้าของสรรพสิ่งและย่อมมั่นพิทักษ์กฎเกณฑ์นี้ไว้เพื่อความเข้าใจสาเหตุแห่งแพ้และชนะ ด้วยเหตุนี้เมื่อเกิดปัญหาจงตั้งตนนิ่งพิจารณาเหตุด้วยความสงบ ปล่อยให้ความหมายในตัวของสรรพสิ่งชักนำไปเองและปล่อยให้ปรากฏการณ์ทุกเรื่องกำหนดตัวของมันเอง
ไม่ต้องกลัวใครๆจะเข้าใจว่าเราเป็นคนโง่ ขอเพียงเก็บงำประกาย แสร้งทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเพียงเท่านี้ก็อาจสืบเรื่องราวที่อยากจะรู้ได้โดยไม่ยากและเมื่อสืบเรื่องราวใดๆได้สักเรื่องหนึ่ง ความลับต่างๆมากมายที่หลบซ่อนตัวอยู่ก็จะค่อยๆทยอยกันเปิดเผยตัวออกมาเอง นี่คือบทสรุปและวิธีการของคนที่มีอัจฉริยภาพทางด้านความคิดเขากระทำกัน ซึ่งจะผิดกับคนบางคนที่มี ประทุฐจิต ด้วยการเอาตัวเข้าแลกโดยมุ่งหวังจะได้ลาพยศ และสินบนอันโอชาแต่ละเลยมองข้ามศักศรีของตัวเองและบั่นทอนคุณค่าในตัวของบุคคลอื่น
!! คนที่ไร้ซึ่งสติปัญญามักจะลืมคิดไปว่า วิธีการบางอย่างใช้ได้กับคนแค่เพียงบางคน และวิธีการที่เคยใช้ได้กับคนบางคนหากนำมาใช้กับคนบางคนมันจะทำให้ตัวเองจนใจได้!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น